ларынгаско́п, ‑а, м.

Спец. Прыбор у выглядзе плоскага люстра на доўгім стрыжні для даследавання гартані.

[Ад грэч. larynx — гартань і skopos — наглядальнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідрахі́мія, ‑і, ж.

Навука аб хімічным саставе вод, якія ўтвараюць гідрасферу, і метадах іх даследавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грунтаме́р, ‑а, м.

Прылада для даследавання ўласцівасцей грунту. З дапамогай механічнага грунтамера даследаваўся грунт Месяца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэало́гія, ‑і, ж.

Сукупнасць метадаў даследавання плыні і дэфармацыі рэальных асяроддзяў (вадкасцей, дысперсных сістэмі пад.).

[Ад грэч. rhéos — плынь і logos — навука.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цытадыягно́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Распазнаванне хваробы спосабам мікраскапічнага даследавання клетачных элементаў тканкі цела.

[Ад грэч. kýtos — ёмішча, клетка і diagnōstikós — здольны распазнаваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампіля́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (кніжн.).

Праца, заснаваная на выкарыстанні ўжо вядомых прац і чужых вынікаў без самастойнага даследавання першакрыніц і вывадаў, а таксама сама работа, зробленая такім спосабам.

К. чужых думак.

Літаратурная к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэфера́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Кароткі выклад зместу кнігі, артыкула, даследавання, а таксама даклад з такім выкладам.

|| прым. рэфера́тны, -ая, -ае і рэфераты́ўны, -ая, -ае.

Рэфератыўны часопіс (які друкуе рэфераты навуковых публікацый).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прэпара́т, ‑а, М ‑раце, м.

1. Частка жывёльнага або расліннага арганізма, прыгатаваная для даследавання, вывучэння і пад. Анатамічны прэпарат. Прэпарат з лягушкі.

2. Рэчыва, падрыхтаванае для хімічнага даследавання. Радыеактыўныя прэпараты.

3. Хімічны або фармацэўтычны прадукт лабараторнага або фабрычнага вырабу. Вітамінныя прэпараты. Медыцынскі прэпарат.

[Ад лац. praeparatus — прыгатаваны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэду́кцыя, ‑і, ж.

Метад даследавання, пры якім асобнае, прыватнае пазнаецца на аснове ведання агульнага; проціл. індукцыя.

[Лац. deductio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпрэпарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Вырабіць прэпарат з чаго‑н. (для даследавання, лячэння і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)