маўча́нка ж., разг. молча́нка;

гуля́ць у ~ку — игра́ть в молча́нку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сне́жка ж. снежо́к м.;

гуля́ць у ~кі — игра́ть в снежки́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагу́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Гуляць, не спяшаючыся; гуляць час ад часу. Пагульваць па вуліцы.

2. Забаўляцца гульнёй зрэдку або час ад часу. Цярэбіць вецер дзедаву бараду, касмыком сівых валасоў пагульвае. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ца́цкацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

1. Гуляць з кім-, чым-н.; забаўляцца.

2. перан. Займацца якой-н. клопатнай справай; важдацца з кім-, чым-н.

Хопіць ц. з гультаём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Let’s play

Дава́й гуля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

загуля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; зак.

1. Пачаць гуляць (у 2 знач.).

2. Празмерна захапіцца гулянкай, папойкамі.

Загуляць на вяроўках (разм.) — апынуцца на вісельні, быць павешаным.

|| незак. загу́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жму́ркі, -рак ед. нет жму́рки;

гуля́ць у ж. — игра́ть в жму́рки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цот, -у, М цо́це, м.

Лік, які дзеліцца на два без астатку.

Цот і лішка — гульня, пабудаваная на ўгадванні колькасці прадметаў, узятых у жменю вядучым гульні.

Гуляць у ц. і лішку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надаку́чыць, -чу, -чыш, -чыць; зак., каму, з інф. і без дап.

Зрабіцца непрыемным сваёй аднастайнасцю, паўтарэннем.

Н. пытаннямі.

Надакучыла (безас.) гуляць.

|| незак. надаку́чваць, -аю, -аеш, -ае і надакуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брыдж, ‑а, м.

Карцёжная гульня, распаўсюджаная ў Англіі і ў Амерыцы. Гуляць у брыдж.

[Англ. bridge.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)