бу́цы, -аў, адз. бу́ца, -ы, ж.

Чаравікі з шыпамі на падэшвах для гульні ў футбол.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

унічыю́, прысл.

Без выйгрышу і пройгрышу (пра зыход гульні або спаборніцтваў).

Шахматная партыя закончылася ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гуле́ц, -льца́, мн. -льцы́, -льцо́ў, м.

Удзельнік якой-н. гульні (спартыўнай, картачнай і пад.), ігрок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

руха́вы, -ая, -ае.

Жвавы, хуткі ў рухах; напоўнены рухамі.

Рухавыя гульні.

|| наз. руха́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

туш³, -у, м.

Выпадковы дотык да шара пры гульні на більярдзе, што лічыцца за ўдар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дабанко́ўваць

‘заканчваць банкаваць - трымаць банк у картачнай гульні’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дабанко́ўваю дабанко́ўваем
2-я ас. дабанко́ўваеш дабанко́ўваеце
3-я ас. дабанко́ўвае дабанко́ўваюць
Прошлы час
м. дабанко́ўваў дабанко́ўвалі
ж. дабанко́ўвала
н. дабанко́ўвала
Загадны лад
2-я ас. дабанко́ўвай дабанко́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дабанко́ўваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

игра́льный ігра́льны;

игра́льные ка́рты ігра́льныя ка́рты, ка́рты для гульні́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уцё́мную, прысл.

У картачнай гульні: не паглядзеўшы сваіх карт.

Гуляць у.

Дзейнічаць у. (перан.: наўдачу, наўгад).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кегельба́н, ‑а, м.

Драўляны памост для гульні ў кеглі, а таксама спецыяльнае памяшканне для гэтай гульні.

[Ням. Kegelbahn.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алімпі́йскі, -ая, -ае; гл. алімп, алімпіяда.

○

Алімпійскія гульні — усенародныя гульні ў Старажытнай Грэцыі ў гонар бога Зеўса, якія наладжваліся адзін раз у 4 гады паблізу Алімпіі, а таксама сучасныя міжнародныя спаборніцтвы па ўсіх асноўных відах спорту.

◊

Алімпійскі спакой — велічны, непарушны, поўны спакой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)