Грэбень для расчэсвання валасоў. Чалавек зняў з рукі плашч, .. дастаў з верхняй кішэні пінжака расчоску і правёў ёю некалькі разоў па рэдкіх пасівелых валасах.Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
cockscomb
[ˈkɑ:kskoʊm]
n.
1) грэ́бень у пе́ўня
2) Bot. зване́ц -ца́m. (кве́ткі)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
rogowy
1. рагавы;
grzebień rogowy — рагавы грэбень;
2.гл. narożny
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ктэнафо́ры
(ад гр. kteis, ktenos = грэбень + -фор)
клас беспазваночных жывёл тыпу кішачнаполасцевых, якія пашыраны ва ўсіх морах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
эгрэ́т
(фр. aigrette = грэбень, султан)
пяро ці пучок пёраў, якія тырчаць уверх як упрыгожанне жаночых галаўных убораў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Вы́лва ’вадзяны грэбень, падняты ветрам, хваля’ (Яшк.). Мяркуючы па месцы націску, запазычанне з польск.wełna, wełma. Але канчатковае ‑ва тлумачыць цяжка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
АБХА́ЗСКІ ХРЫБЕ́Т,
на паўд. схіле Вялікага Каўказа, усх. працяг Бзыбскага хр. ў Абхазіі. Даўж. каля 60 км. Выш. да 3156 м. Грэбень з рэзкімі горналедавіковымі формамі. Складзены з юрскіх парфірытаў і сланцаў. Горныя лясы, высакагорныя лугі. Ледавікі.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Лу́бачка ’грэбень запалак’ (міёр., Хрэст. дыял.; Сл. ПЗБ). Да луб1, лу́бка (гл.). Названа паводле падабенства тонкай пласцінкі з запалкамі з тонкай палоскай кары.
Вільчык2 ’часціна коміна на падстрэшшы’ (Буз.); ’франтон’ (ДАБМ); ’вяршыня дрэва’ (ветк., хойн., Мат. Гом.). Утварылася ў выніку семантычнага пераносу (па сумежнасці, па падабенству). Да вільчык1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
coxcomb
[ˈkɑ:kskoʊm]
n.
1) зазна́йка f., пусты́, самазадаво́лены чалаве́к
2)
а) пе́ўнеў грэ́бень
б) Bot. пе́ўнеў грабе́нчык
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)