цані́ць, цаню́, цэ́ніш, цэ́ніць; цэ́нены; незак., каго-што.

1. Вызначаць грашовы кошт каму-, чаму-н.; назначаць цану.

Ц. тавар.

2. Прызнаваць важнасць, каштоўнасць, значэнне каго-, чаго-н.

Ц. духоўныя якасці чалавека.

Ц. дружбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чынш, -у, м. (гіст.).

1. У феадальнай Еўропе: рэгулярныя натуральныя і грашовыя плацяжы зямельнаму ўласніку за карыстанне зямлёй.

2. У Беларусі і Літве ў 15—19 стст: грашовы аброк.

|| прым. чы́ншавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

monetary [ˈmʌnɪtri] adj.

1. грашо́вы; манета́рны

2. валю́тны;

the International Monetary Fund Міжнаро́дны валю́тны фонд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Géldeinlage

f -, -n грашо́вы ўкла́д, дэпазі́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Géldüberführung, Géldüberweisung

f -, -en грашо́вы пераво́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пяцірублёўка, ‑і, ДМ ‑лёўцы; Р мн. ‑лёвак; ж.

Разм. Грашовы знак вартасцю ў пяць рублёў. Дзве пяцірублёўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ке́ранка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Грашовы папяровы знак, які быў выпушчаны Часовым урадам Керанскага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыццацірублёўка, ‑і, ДМ ‑лёўцы; Р мн. ‑лёвак; ж.

Разм. Грашовы знак вартасцю ў трыццаць рублёў, які выйшаў з ужытку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мане́та

(польск. moneta, ад лац. moneta)

металічны грашовы знак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

грошо́вый

1. разг., уст. грашо́вы, капе́ечны;

2. перен. (мелочный, ничтожный) разг. капе́ечны, дро́бязны, нікчэ́мны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)