эмбле́ма, -ы, мн. -ы, -ле́м, ж.

Відарыс, умоўнае абазначэнне якога-н. паняцця, ідэі.

Голуб — э. міру.

Нацыянальная э.

|| прым. эмблематы́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pigeon [ˈpɪdʒɪn] n. zool. го́луб

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gołąb

м. голуб;

gołąb pocztowy — паштовы голуб;

gołąb pokoju — голуб міру

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

carrier pigeon [ˈkæriəˌpɪdʒɪn] n. пашто́вы го́луб

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вяхі́р, вехіра, м.

Буйны лясны голуб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

turtledove [ˈtɜ:tldʌv] n. zool. ту́ркаўка, дзі́кі го́луб

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бурката́ць, -качу́, -ко́чаш, -ко́ча; -качы́; незак. (разм.).

1. Тое, што і буркаваць.

Голуб буркоча.

2. што і без дап. Бурчаць, мармытаць.

Б. сабе пад нос.

|| наз. бурката́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клі́нтух, ‑а, м.

Птушка сямейства галубоў; дзікі голуб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піжо́н

(фр. pigeon = голуб)

пусты, франтаваты малады чалавек.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

галубо́к, ‑бка, м.

1. Памянш.-ласк. да голуб (у 1 знач.); малады голуб.

2. Разм. Ужываецца як ласкавы зварот да маладзейшага за сябе мужчыны. — Аслаб я вельмі, галубок, Ігнасік, дай напіцца. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)