наста́ўніцтва, ‑а, н.

1. Праца, занятак настаўніка; прафесія настаўніка. Займацца настаўніцтвам. Першы год настаўніцтва. □ Настаўніцтва як форма выхавання непаўналетніх вельмі пашырана на аўтазаводзе. «Маладосць».

2. зб. Школьныя настаўнікі. Якуб Колас знаходзіць час для сувязей са школьнымі калектывамі, настаўніцтвам. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алігафрэнапедаго́гіка

(ад алігафрэнія + педагогіка)

раздзел педагогікі, які распрацоўвае пытанні навучання і выхавання разумова адсталых дзяцей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыда́ктыка

(гр. didaktikos = павучальны)

раздзел педагогікі, у якім разглядаюцца метады і формы навучання і выхавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

breeding [ˈbri:dɪŋ] n.

1. жывёлагадо́ўля; развядзе́нне но́вых пале́пшаных паро́д/гату́нкаў;

the breeding of horses конегадо́ўля

2. размнажэ́нне; распло́джванне;

the breeding season сезо́н размнажэ́ння

3. выхава́нне;

a sign of good breeding прыкме́та до́брага выхава́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

андраго́гіка

(ад андра- + гр. agoge = выхаванне)

раздзел педагогікі, які вывучае пытанні стымулявання працэсаў выхавання дарослых людзей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інтэле́кт, ‑у, М ‑кце, м.

Розум, здольнасць чалавека мысліць, разважаць. Тонкі інтэлект. □ [Чалавек], які ўдасканальвае свой інтэлект, імкнецца самага добрага, светлага.. — ён, сапраўды самы прыгожы. Дубоўка. // Узровень разумовага развіцця. Чалавек вялікага жыццёвага вопыту і багатага інтэлекту. Адам Юр’евіч вельмі сур’ёзна ставіўся да выхавання дзяцей. Майхровіч.

[Лац. intellectus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГУЖАЛО́ЎСКІ Аляксандр Аляксандравіч

(н. 2.7.1934, Баку),

бел. педагог: Д-р пед. н. (1980), праф. (1981). Скончыў Азерб. ін-т фіз. культуры (1957). З 1962 у Акадэміі фіз. выхавання і спорту Рэспублікі Беларусь, з 1995 — прарэктар. Даследуе праблемы тэорыі і методыкі фіз. выхавання, спарт. трэніроўкі, масавай фіз. культуры. Аўтар прац «Фізічная падрыхтоўка школьніка» (1980), «Сёння і кожны дзень» (1983), «Фізічнае выхаванне ў школе» (1988, з Я.М.Ворсіным), «Стадыён у двары» (1991) і інш.

т. 5, с. 522

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

акупе́дыя

(ад гр. akuo = чую + -педыя)

раздзел педагогікі, які даследуе праблемы выхавання і навучання дзяцей з недахопамі слыху.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сурдапедаго́гіка

(ад лац. surdus = глухі + педагогіка)

раздзел дэфекталогіі, які вывучае працэсы навучання і выхавання дзяцей з парушэннямі слыху.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

калакагаты́я

(гр. kalokagathia, ад kalos = прыгожы + agathos = добры)

гармонія знешніх і ўнутраных якасцей як ідэал выхавання чалавека ў старажытнагрэчаскай філасофіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)