раўнава́ць​I

1. (выраўноўваць) ébnen vt, planíeren vt; geráde máchen (выпростваць);

2. (лічыць аднолькавым) gléichmachen аддз. vt, áusgleichen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

align [əˈlaɪn] v.

1. размяшча́ць на адно́й лі́ніі; выраўно́ўваць

2. : align oneself with smb. аб’ядно́ўвацца з кім-н.; падтры́мліваць каго́-н.; станаві́цца на бок каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

расправля́ть несов.

1. (выпрямлять) выпро́стваць, выраўно́ўваць;

2. (разглаживать) разгла́джваць, разраўно́ўваць;

3. прям., перен. (крылья) распасціра́ць, распро́стваць; см. распра́вить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

áusrichten

vt

1) выраўно́ўваць

2) выко́нваць; пасыла́ць, перадава́ць (прывітанне)

3) дабіва́цца (чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ébnen

vt раўня́ць, выраўно́ўваць; буд. плані́раваць

den Bóden ~ — перан. падрыхтава́ць гле́бу, устарані́ць [зні́шыць] перашко́ды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

right​3 [raɪt] v.

1. выпраўля́ць; аднаўля́ць справядлі́васць;

right the oppressed абараня́ць правы́ прыгне́чаных;

That is a fault that will right itself. Гэта выправіцца само сабой.

2. выпро́стваць; выраўно́ўваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

verfláchen

1.

vt

1) выраўно́ўваць

2) апашля́ць

2.

vi (s)

1) выраўно́ўвацца

2) апашля́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Плінтава́ць 1 ’выраўноўваць, згладжваць, ачышчаць паверхню (зямлі, балота)’, (ТСБМ, Нік. Очерки), ’высякаць лес’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ), плінтоўка ’поле на месцы расчышчанага лесу’ (ТСБМ, Інстр. 1), рус. пск. плинто́вка ’выраўняны, ачышчаны ад кустоў участак, прызначаны для раллі’. Да плянтава́ць (гл.).

Плінтава́ць 2 ’расколваць вялікія камяні на кавалкі, патрэбныя для далейшай апрацоўкі’ (ТСБМ). Відаць, аднаго паходжання з плінта, плі́нфа ’плоская, шырокая цэгла’. Гл. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выправля́ть​I несов.

1. (выпрямлять) выпро́стваць, (выравнивать) выраўно́ўваць;

2. (бритву и т. п.) пра́віць, вастры́ць;

3. (исправлять) выпраўля́ць; см. вы́править​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Трамбава́ць ’шчыльна ўкладваць, закладваць, прыціскаючы, і выраўноўваць паверхню рыхлай масы’ (ТСБМ, Шат.; пух., Сл. ПЗБ), трэмбова́ті ’збіваць гліну’ (пруж., ЖНС). Са старога польск. trambować ’тс’, якое з нова-в.-ням. trampeln ’тупаць’, с.-н.-ням. trampen ’тупаць нагамі’, англ. tramp ’цяжка ступаць, тупаць’ (КЭСРЯ, 449). Рус. трамбова́ть таксама запазычана з польскай мовы ў XIX ст. — насуперак Фасмеру (4, 93), які рускую лексему выводзіць непасрэдна з нямецкай крыніцы. Паводле ЕСУМ (5, 618), з’яўляецца гукапераймальным утварэннем.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)