праскандава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што і без дап.

Прачытаць які‑н. верш, выразна вылучаючы кожную адзінку рытму. // Прагаварыць моцна і выразна, падзяляючы словы на склады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разде́льно нареч.

1. (отдельно) асо́бна, паасо́бна; раздзе́льна;

2. (по частям, чётко) раздзе́льна, выра́зна;

произнести́ что́-л. разде́льно вы́мавіць што-не́будзь раздзе́льна (выра́зна).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

meaningfully [ˈmi:nɪŋfəli] adv.

1. сур’ёзна; выра́зна

2. зна́чна, у зна́чнай ступе́ні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cleanly

[ˈkli:nli]

adv.

чы́ста, выра́зна; акура́тна, дакла́дна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адчака́ніць

1. prägen vt; münzen vt (манеты);

2. (выразна вымавіць) déutlich [betónt] (áus)spréchen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спецыялізава́цца, -зу́юся, -зу́ешся, -зу́ецца; -зу́йся; зак. і незак., на чым, па чым, у чым.

1. Набыць (набываць) спецыяльныя веды, якую-н. спецыяльнасць.

С. па садаводстве.

2. Дзейнічаць, развівацца ў выразна акрэсленым кірунку; мець спецыяльнае прызначэнне.

С. па вытворчасці гадзіннікаў.

|| наз. спецыяліза́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ На́дубель ’гэбель выбіраць канты ў дошках’ (Сцяшк. Сл.). Запазычанне з нямецкай мовы (?), другая частка выразна адлюстроўвае ням. Hebel.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дэкламава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; незак., што і без дап.

Выразна чытаць на памяць мастацкія творы. Дэкламаваць вершы. □ Некалькі хвілін Сцяпан Сямёнавіч уважліва прыглядаўся да вучняў, потым падышоў да акна і ціха, але надзвычай выразна пачаў дэкламаваць. Шыловіч.

[Ад лац. declamare.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

enunciate [ɪˈnʌnsieɪt] v.

1. выра́зна вымаўля́ць (словы)

2. fml выка́зваць ду́мкі я́сна і дакла́дна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

апо́лаг, ‑а, м.

Кароткае алегарычнае апавяданне з жыцця жывёл, якое мае выразна выказаную мараль.

[Грэч. apologos — апавяданне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)