няру́дны, ‑ая, ‑ае.

Які не з’яўляецца рудой. Нярудныя выкапні. // Звязаны са здабычай і перапрацоўкай выкапняў, якія не з’яўляюцца рудой. Нярудная прамысловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рудні́к, ‑а, м.

Сістэма збудаванняў для здабычы карысных выкапняў, а таксама горнапрамысловае прадпрыемства, якое ажыццяўляе гэтую здабычу. Залатыя руднікі. Медныя руднікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сейсмаразве́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Разведка карысных выкапняў, заснаваная на назіраннях за сейсмічнымі хвалямі; сейсмічныя метады разведкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абагача́льнік, ‑а, м.

Спец.

1. Рэчыва, састаў і пад., якія паляпшаюць якасць глебы, руды, мінералаў і пад.

2. Спецыяліст па абагачэнню выкапняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

басе́йн, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Спецыяльна збудаваны штучны вадаём для плавання, купання.

Зімні б.

Спартыўны б.

2. Тэрыторыя, з якой паверхневыя і грунтавыя воды сцякаюць у дадзены вадаём.

Б.

Прыпяці.

3. Зона залягання карысных выкапняў.

Каменнавугальны б.

|| прым. басе́йнавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

флата́цыя, ‑і, ж.

Спец. Метад абагачэння карысных выкапняў, заснаваны на ўсплыванні здробненых частачак выкапня, у той час калі пустая парода асядае на дне абагачальнага прыстасавання.

[Англ. flotation — усплыванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кар’е́рны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кар’еру ​1. Кар’ерны алюр.

кар’е́рны ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кар’ера ​2. Кар’ерная распрацоўка карысных выкапняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адка́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Спец. Вываз здабытых карысных выкапняў з забояў і шахтаў. Напалову завершана механізацыя працэсаў бурэння, падземнай адкаткі руды і пароды. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дра́га, -і, ДМ дра́зе, мн. -і, драг, ж.

1. Плывучая землечарпальная машына, прызначаная для здабычы карысных выкапняў з дна вадаёма, а таксама для паглыблення дна рэк, азёр і пад.

2. Прылада для здабывання жывёл і раслін, што жывуць на дне вадаёмаў.

|| прым. дра́жны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

квершла́г, ‑а, м.

Гарызантальная або нахільная падземная горная распрацоўка, якая ідзе па пустых пародах пад вуглом да месца залягання карысных выкапняў і не мае непасрэднага выхаду на паверхню.

[Ням. Querschlag.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)