вы́слізганы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад выслізгаць.

2. у знач. прым. Гладкі, выгладжаны да бляску. Востра паблісквала выслізганая падкова. Лынькоў. Калі пачало развідняцца, выслізганыя гусеніцы, ляскочучы, лічылі апошнія кіламетры магістраль. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэзка, востра, крута, парывіста, рыўком

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

прагрэ́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прагрэць.

2. у знач. прым. Які прагрэўся; поўнасцю нагрэты. Мартын Рыль, апёршыся на локаць, ляжыць на баку на прагрэтым дзірване. Колас. Востра запахла прагрэтым чабаром. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wade into

informal

накіда́цца, во́стра атакава́ць

to wade into a job — заўзя́та бра́цца за рабо́ту

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

го́нта, ‑ы, ДМ ‑нце, ж., зб.

Дахавы матэрыял у форме невялікіх дошчачак, востра саструганых з аднаго боку і з пазам — з другога. [Суседзі] адзін за другім новыя хаты ставілі. І пад гонтай, і пад шыферам. Васілевіч.

[Польск. gont.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

scarify

[ˈskærɪfaɪ]

v., -fied, -fying

1) абдзіра́ць, рэ́заць (паве́рхню)

2) Figur. во́стра крытыкава́ць, зьневажа́ць

3) рыхлі́ць (гле́бу)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вуглава́ты, ‑ая, ‑ае.

З выступамі, няроўны. На поўдні з-за небасхілу высунулася чорная вуглаватая хмара. Гамолка. // З востра выступаючымі касцямі. Вуглаватая постаць. □ Марыля перасмыкнула сваімі вуглаватымі плячыма. Ткачоў. // перан. Няўклюдны, сарамяжлівы. Вуглаваты падлетак. // перан. Рэзкі, грубы. Вуглаваты характар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасці́пны

1. (які ўмее сказаць востра, смешна) géistreich; schárfsinnig, wítzig; fíndig; schlág fertig; erfínderisch;

2. (цікаўны, дапытлівы) fórschend; dúr chringend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мазу́т, ‑у, М ‑зуце, м. і мазу́та, ‑ы, ДМ ‑зуце, ж.

Астаткі ад нафты пасля адгонкі з яе бензіну, газы і газаліну. Пахла мазутам, нагрэтымі за дзень шпаламі, жвірам і нечым асаблівым, станцыйным. Карпаў. Востра пахла зямлёй, мазутай і каменным вугалем. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запо́ўніцца, ‑ніцца; зак.

Стаць поўнасцю занятым, напоўненым чым‑н. У адно імгненне запоўнілася ўся вуліца старымі і малымі. Пестрак. На адзін момант Саўка дужа здзівіўся, што ён ляжыць у сене, але гэты часовы прарыў і пустата ў яго памяці борзда і востра запоўніліся ўспамінамі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)