палясо́ўшчык, ‑а, м.

Лясны вартаўнік, ляснік. Ён [пан] запрасіў мельніка Барткевіча да сябе ў маёнтак і запрапанаваў яму службу палясоўшчыка. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Wärter

m -s, -

1) вартаўні́к

2) саніта́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

привра́тник м.

1. бра́мнік, -ка м.; вартаўні́к пры варо́тах;

2. анат. прываро́тнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вартаўні́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які прызначаны для вартаўніка, належыць яму. Вартаўнічая будка.

2. у знач. наз. вартаўні́чы, ‑ага, м. Тое, што і вартаўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вартавы́ (КЭС, лаг.) ’вартаўнік’. Параўн. укр. вартови́й ’тс’. Можна думаць, што гэта слова ўзнікла на базе словаспалучэння (параўн. укр. вартова́ сторо́жа ’каравульная варта’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

custodian

[kʌˈstoʊdiən]

n.

1) захава́льнік -а m., дырэ́ктар музэ́ю (бібліятэ́кі)

2) апяку́н апекуна́ m., апяку́нка f.

3) вартаўні́к -а́ m.

a school custodian — шко́льны вартаўні́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Wächter

m -s, -

1) вартаўні́к

2) кантро́льная прыла́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hüter

m -s, -

1) хава́льнік; вартаўні́к

2) пасту́х

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dozorca

м.

1. дазорац; наглядчык;

2. дворнік; вартаўнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

охра́нник

1. (сторож) вартаўні́к, -ка́ м.; ахо́ўнік, -ка м.;

2. (агент охранки) ист. ахра́ннік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)