Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
chwiejność
ж.
1. хістанне, няўстойлівасць, хісткасць;
2. хістанне, ваганне;
chwiejność charakteru — слабасць характару
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
назіра́цца
1.безас. (адзначацца) zu vermérken sein;
назіра́ецца вага́нне тэмперату́рыéine Temperatúrschwankung ist zu vermérken;
2.зал. стан beóbachtet wérden, vermérkt wérden, féstgestellt wérden
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ВАЛу тэхніцы,
дэталь машыны, прызначаная для перадачы вярчальнага намагання і падтрымання насаджаных на яе іншых дэталяў. Адрозніваюць валы прамыя (гладкія, ступеньчатыя, шліцавыя, кулачковыя), каленчатыя валы, гнуткія валы і інш. Паводле прызначэння бываюць валы перадач, нясучыя зубчастыя колы, шківы, зорачкі і карэнныя, на якіх акрамя дэталяў перадач замацоўваюць рабочыя органы машыны (колы турбін, крывашыпы і інш.). Валы разлічваюць на трываласць, жорсткасць і ваганне.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Schwánken
n -s хіста́нне; вага́нне
ins ~ geráten* — захіста́цца, калыхну́цца
nach lángem ~ und Wánken — пасля́ до́ўгіх вага́нняў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ГАРМАНІ́ЧНЫЯ ВАГА́ННІ,
перыядычныя змены фіз. велічыні паводле сінусаідальнага закону. Аналітычна апісваюць залежнасцю x = A sin(ωt+φ0) або x = A cos(ωt+φ0), дзе x — значэнне фіз. велічыні ў дадзены момант часу t, A — амплітуда, ωt+φ0 — фаза, ω — цыклічная частата, φ0 — пач. фаза. Графічна адлюстроўваюцца сінусоідай. Ваганні многіх фіз. сістэм блізкія да гарманічных ваганняў, а любое складанае ваганне можна выявіць як сукупнасць гарманічных ваганняў у выглядзе Фур’е шэрагу (гл.Гарманічны аналіз, Ангарманічныя ваганні, Абертон).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
свінг
(англ. swing = ваганне, размах)
1) бакавы ўдар са значнай адлегласці ў боксе;
2) мяжа аўтаматычнага ўзаемнага крэдытавання бакамі двухбаковага плацёжнага плацежнага пагаднення, тэхнічны крэдыт па валютным клірынгу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
флюктуа́цыя
(лац. fluctuatio = ваганне)
1) самаадвольнае, выпадковае адхіленне якой-н. велічыні (фізічнай, біялагічнай, сацыяльна-эканамічнай і інш.) ад яе сярэдняга значэння;
2) пераліванне вадкасці, якая сабралася ў якой-н. поласці і адчуваецца пры абмацванні.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АБЕРТО́Н
(ням. Oberton),
1) у фізіцы, простая (сінусаідальная) састаўная складанага вагання (мех., эл.) з частатой, вышэйшай за асноўную. Любое перыяд.ваганне выяўляецца як сума асн. тону і абертону. Амплітуда і частата абертону вызначаюцца ўласцівасцямі вагальнай сістэмы і спосабам яе ўзбуджэння. Абертоны з частотамі, кратнымі частаце асн. вагання, наз. гарманічнымі, інш. — негарманічнымі (уласцівыя гукам сірэн, шумам). Ад сукупнасці частот асн. вагання і абертону залежыць тэмбр гуку.
2) У муз. акустыцы гарманічныя абертоны, размешчаныя ва ўзыходным парадку, утвараюць натуральны гукарад. У комплексе з асн. тонам яны складаюць муз. гук і, хоць гучаць слабей за асн. тон і на слых не распазнаюцца, надаюць яму пэўную афарбоўку.