мяце́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае непасрэдныя адносіны да мяцяжу. І помніць дагэтуль Замосце і Снежна, Як беглі палкі генералаў мяцежных. Глебка. // Які заклікае, падбухторвае да мяцяжу. Мяцежная прамова.

2. перан. Трывожны, неспакойны, бурны. Мяцежны характар. □ Мяцежныя жаданні напаўнялі.. [Юльчына] сэрца. Бядуля. Прыходзіў вялікі, прыходзіў мяцежны І радасны росквіт суровай зямлі. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

headlong1 [ˈhedlɒŋ] adj.

1. неабду́маны;

a headlong decision неабду́манае рашэ́нне

2. бу́рны, нястры́мны; шалёны, імклі́вы, імпэ́тны;

a headlong flight пані́чныя ўцёкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

roaring

[ˈrɔrɪŋ]

adj.

1) шу́мны, бу́рны, крыклі́вы

2) ажы́ўлены, кіпу́чы

a roaring business — кіпу́чы га́ндаль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

inclement

[ɪnˈklemənt]

adj.

1) суро́вы, бу́рны (пра надво́р’е, клі́мат)

2) неміасэ́рны; стро́гі, суро́вы, лю́ты (улада́р)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

blustery [ˈblʌstəri] adj. бу́рны, ве́льмі мо́цны;

a blustery wind гвалто́ўны ве́цер;

The day was cold and blustery. Дзень быў халодны, і дзьмуў рэзкі вецер.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Турбуле́нтны ‘бурлівы, бурны, хаатычны, віхравы (рух часцінак вадкасці, газу)’, турбуле́нцыя ‘віхравы, хаатычны рух часцінак (газу, вадкасці)’ (ТСБМ). Запазычаны з польскай (абодва словы) ці з рускай (турбулентны) мовы, у якія слова прыйшло з англ. ці франц. turbulent ‘тс’; апошнія паходзяць ад лац. turbulentus ‘бурлівы, бязладны, неспакойны’, якое з turbō ‘віхор, вір’, ‘кола’ (Голуб-Ліер, 494; Даза, 732; ЕСУМ, 5, 679).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

squally

[ˈskwɔli]

adj.

1) бу́рны

squally weather — бу́рнае надво́р’е

2) пары́вісты (пра ве́цер)

3) informal пагро́зьлівы; неспако́йны, трыво́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stürmisch

a бу́рны, бурлі́вы

es wird ~ — пачына́ецца бу́ра [навальні́ца]

~er Bifall — бу́рныя апладысме́нты

~e Ziten — трыво́жныя часы́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vehement [ˈvi:əmənt] adj.

1. гара́чы; запа́льчывы; шалёны (пра чалавека);

a vehement spea ker тэмпера́ментны прамо́ўца

2. мо́цны; пары́вісты; гвалто́ўны;

a vehement protest бу́рны пратэ́ст;

vehement pains во́стрыя бо́лі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Бы́стры (БРС, Бяльк., Сцяшк. МГ). Рус. бы́стрый, укр. би́стрий, польск. bystry, чэш. bystrý, ст.-слав. быстръ і г. д. Прасл. *bystrъ ’хуткі, быстры, ясны, бадзёры і да т. п.’ Этымалогія слова няясная, ёсць шмат версій. Хутчэй за ўсё слав. *bystrъ звязана з герм. словамі: ст.-ісл. bysia ’імкліва выцякаць’, швед. busa ’кідацца ўперад’, фрыз. bûsen ’бушаваць, шумець’, būsterigбурны і г. д.’ Агляд гл. у Фасмера, 1, 259–260.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)