wether

[ˈweðər]

n.

вы́легчаны бара́н

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Wídder

m -s, -

1) бара́н

2) тара́н (прылада)

3) Бара́н, Аве́н (сузор’е)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

цыга́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да асобай пароды авечак з аднароднай тонкай воўнай. Цыгайская парода авечак. Цыгайскі баран.

[Ад ням. Ziege — каза.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Scháfbock

m -s, -böcke бара́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Léithammel

m -s, - бара́н-важа́к ста́тку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hámmel

m -s, - i Hämmel бара́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

муто́н

(фр. mouton = баран)

падоўжны або выпуклы выступ скальнага падножжа, выгладжаны ледніком.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прылу́жны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размяшчаецца каля лугу. У тым баку, дзе была рэчка і адкуль нясло набраклым прылужным хмызняком, забляяў баран — начная птушка. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таўстаро́г, ‑а, м.

Парнакапытная жывёліна сямейства пустарогіх, якая мае вялікія рогі і дасягае 140 кг вагі, водзіцца ў Паўночна-Усходняй Азіі і Паўночнай Амерыцы; снежны баран.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mutton

[ˈmʌtən]

n.

1) бара́ніна f.

2) бара́н -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)