таўстаро́г, ‑а, м.

Парнакапытная жывёліна сямейства пустарогіх, якая мае вялікія рогі і дасягае 140 кг вагі, водзіцца ў Паўночна-Усходняй Азіі і Паўночнай Амерыцы; снежны баран.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mutton

[ˈmʌtən]

n.

1) бара́ніна f.

2) бара́н -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ram

Astrol.

Бара́н -а́, Аве́н -а m. (знак задыя́ка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cap

м.

1. выпакладаны баран або казёл;

2. разм. барадаты чалавек; барадач;

3. дурань;

głupi jak cap — дурны як баран

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

муто́н

(фр. mouton = баран)

падоўжны або выпуклы выступ скальнага падножжа, выгладжаны ледніком.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Rámmler

m -s, -

1) саме́ц труса́ [за́йца]

2) бара́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

арха́р

(цюрк. archar)

дзікі горны баран з вялікімі рагамі, які водзіцца ў гарах Цэнтр. Азіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

sheep

[ʃi:p]

n., pl. sheep

аве́чка f., бара́н -а́ m.

•

- make sheep’s eyes

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ramm

m -(e)s, -e

1) бара́н

2) тара́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

медве́дка ж.

1. зоол. мядзве́дка, -кі ж.;

2. техн. мядзве́дка, -кі ж.;

3. плот. бара́н, -на́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)