выцяру́шваць

1. (высыпаць) áusschütten vt, verschütten;

2. (ачышчаць ад пылу) áusstauben vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

освобожда́ть несов.

1. вызваля́ць;

2. (увольнять) вызваля́ць;

3. (опорожнять) апаражня́ць;

4. (очищать) ачышча́ць;

5. (руки) апро́стваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Веяць ’ачышчаць збожжа ад мякіны’; ’дзьмуць, абдаваць павевамі што-небудзь’ (КТС, БРС, Касп., Яруш., Шат.), ве́яты ’веяць збожжа’ (Выг.). Укр. ві́яти ’веяць, дзьмуць’; ’ачышчаць збожжа’; ’віляць (хвастом)’, рус. веять ’дзьмуць, абдаваць паветрам’; ’ачышчаць збожжа’, ст.-рус. вѣяти ’тс’, польск. wiać ’дзьмуць’; ’ачышчаць збожжа пры дапамозе ветру’; ’уцякаць, знікаць’, каш. vjåuc ’веяць’, в.-луж. wěć ’веяць, ачышчаць збожжа’, чэш. váti (< vějati) ’тс’, славац. viať ’ачышчаць збожжа’; ’віцца (аб флагу)’, славен. vẹ̑jati ’ачышчаць збожжа, веяць’, серб.-харв. ве̏јати ’ачышчаць збожжа’, ви̏јати ’веяць, развейвацца’; ’веяць збожжа’, макед. вее ’веяць, дзьмуць; развейвацца, несці, гнаць (аб ветры) ’; ’ачышчаць збожжа’, балг. вея ’дзьмуць; аддзяляць зерне ад мякіны пры дапамозе ветру’, ст.-слав. вѣꙗти ’веяць’. Прасл. vě‑jati. Роднаснае з літ. vė́tyti, лат. vētīt ’веяць (зерне)’, грэч. ἄϜησι ’вее’, лац. ventus ’вецер’, гоц. waian ’веяць’, ірл. do‑in‑fethim ’удуваю’, ст.-інд. vā́lti, vā́yati ’дуе, раздувае’, авест. vāiti ’вее’ < і.-е. *uē(i)‑. Гл. таксама Траўтман, 345; Праабражэнскі, 110; Фасмер, 1, 310; Брукнер, 610; Махэк₂, 678; БЕР, 1, 141; Скок, 3, 588; Шанскі, 1, В, 84; КЭСРЯ, 58; Выгонная, Лекс. Палесся, 79–83.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

purge​2 [pɜ:dʒ] v. ачышча́ць, чы́сціць;

The party was purged of the extremists. Партыю ачысцілі ад экстрэмістаў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

evacuate [ɪˈvækjueɪt] v.

1. эвакуі́раваць; эвакуі́равацца

2. пакіда́ць, ачышча́ць (памяшканне)

3. fml апаражні́цца, схадзі́ць па сваёй патрэ́бе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рафінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., што.

Спец.

1. Ачысціць (ачышчаць) ад прымесей. Рафінаваць медзь.

2. Апрацоўкай ператварыць (ператвараць) у рафінад. Рафінаваць цукар.

[Ад фр. raffiner.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odgruzowywać

незак. расчышчаць; ачышчаць ад руін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

szlamować

незак. ачышчаць (ад мулу, глею)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

афіне́рны

(фр. affiner = ачышчаць)

тэх. ачышчаны ад прымесей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ачы́стка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ачышчаць — ачысціць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. ачышчацца — ачысціцца.

•••

Для ачысткі сумлення — каб супакоіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)