Verbum

са́нкцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Зацвярджэнне вышэйшай інстанцыяй, дазвол на што-н. (кніжн.).

Атрымаць санкцыю старшыні.

2. У міжнародным праве: мера ўздзеяння ў адносінах да дзяржавы, якая парушае свае абавязацельствы, дагаворы, а таксама наогул тая ці іншая мера ўздзеяння ў адносінах да правапарушальніка (спец.).

Прымяніць эканамічныя санкцыі.

патурбава́цца, -бу́юся, -бу́ешся, -бу́ецца; -бу́йся; зак.

Праявіць турботу, клопат у адносінах да каго-, чаго-н.

П., каб дзяцей добра накармілі.

лібера́льнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Быць залішне памяркоўным, паблажлівым у адносінах да каго-н.; патураць.

Няма чаго л. з гультаямі.

анало́гія, -і, ж. (кніжн.).

Падабенства ў якіх-н. адносінах паміж прадметамі, з’явамі і паняццямі.

Правесці аналогію паміж з’явамі.

Поўная а.

бессардэ́чны, -ая, -ае.

Пазбаўлены сардэчнасці, чуласці ў адносінах з людзьмі, бяздушны, жорсткі.

Бессардэчная жанчына.

Б. ўчынак.

|| наз. бессардэ́чнасць, -і, ж.

тырані́я, -і, ж.

1. Праўленне, улада, заснаваная на самавольстве і дэспатызме.

2. перан. Дэспатызм, жорсткасць у адносінах да каго-н.

планіро́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж.

Размяшчэнне асобных частак чаго-н. у адносінах адна да другой.

П. пасёлка.

айчы́м, -а, м.

Няродны бацька, муж маці ў адносінах да яе дзяцей ад папярэдняга шлюбу.

Рос хлопчык без бацькі, з айчымам.

нядобразычлі́вец, -ліўца, мн. -ліўцы, -ліўцаў, м.

Чалавек, які нядобразычліва настроены ў адносінах да каго-, чаго-н.

|| ж. нядобразычлі́віца, -ы, мн. -ы, -лівіц.

даво́дзіцца, -во́джуся, -во́дзішся, -во́дзіцца; незак.

1. гл. давесціся.

2. каму кім. Быць у роднасных адносінах з кім-н.

Ён даводзіцца мне дзядзькам.