вы́бар, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выбіраць — выбраць.

2. Аб тым, хто выбраны, што выбрана. Адобрыць чый-небудзь выбар.

3. Магчымасць выбраць. Багаты выбар тканін. □ Выбар ёлак быў багаты. Вочы дзяцей разбягаліся ва ўсе бакі. Бядуля.

•••

Без выбару — без разбору, не выціраючы. [Бядуля] чытаў усё цікавае, без выбару і плана. Каваленка.

(Прадаваць, аддаваць) на выбар — прадаваць, аддаваць з правам выбару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

homage [ˈhɒmɪdʒ] n. fml пава́га, паша́на; блаславе́нне;

pay/do/render homage аддава́ць нале́жнае; ушано́ўваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

faworyzować

незак. апекавацца; падтрымліваць; аддаваць перавагу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

forować

незак. даваць фору; аддаваць перавагу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

give back

аддава́ць (узя́тае) варо́чаць, вярта́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

inhume

[ɪnˈhju:m]

v.t.

хава́ць, аддава́ць зямлі́ (паме́рлага)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

напрака́т прысл léihweise, míetweise;

узя́ць напрака́т áusleihen* vt; míeten vt;

аддава́ць напрака́т vermíeten vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

bestow

[bɪˈstoʊ]

v.t.

1) дарава́ць; аддава́ць

to bestow honors — аддава́ць паша́ну, ушано́ўваць

2) надава́ць

to bestow attention — надава́ць ува́гу чаму́

to bestow time — прысьвяча́ць час на што

3) аддава́ць за́муж

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

decree​2 [dɪˈkri:] v.

1. дэкрэтава́ць; аддава́ць зага́д

2. : Fate decreed otherwise. Лёс вырашыў інакш.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нядба́йства, ‑а, н.

Абыякавыя, нядобрасумленныя адносіны да сваіх абавязкаў, спраў. [Ваўчок:] — За нядбайства, за злоўжыванне маім давер’ем буду аддаваць пад суд і не пагляджу ні на якія прычыны. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)