трохстаро́нні, ‑яя, ‑яе.

Спец. Які мае тры стараны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохта́ктавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Тое, што і трохтактны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трубавалачэ́нне, ‑я. н.

Спец. Выраб металічных труб валачэннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыно́м, ‑а, м.

Спец. Тое, што і трохчлен.

[Фр. trinôme ад лац. tri- — у складаных словах тры і nomen — імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэмалі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Спец. Выконваць трэмала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмаўсто́йлівасць, ‑і, ж.

Спец. Уласцівасць тэрмаўстойлівага. Высокая тэрмаўстойлівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угарэ́ць, ‑рыць; зак.

Спец. Паменшаць пры гарэнні, плаўленні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ультракаро́ткі, ‑ая, ‑ае.

Спец. Вельмі кароткі. Ультракароткія радыёхвалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урубі́цца, урублюся, урубішся, урубіцца; зак.

Спец. Зрабіць, уруб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасфа́тавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Тое, што і фасфатны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)