рэтарда́цыя, ‑і, ж.
Кампазіцыйны прыём у літаратурна-мастацкім творы, які заключаецца ў запавольванні развіцця сюжэта ўвядзеннем лірычных адступленняў, апісанняў і пад.
[Ад лац. retardatio — запавольванне, затрымка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэтраспекты́ва, ‑ы, ж.
Кніжн. Тое, што змяшчае рэтраспектыўны агляд (рэтраспектыўная выстаўка, дэманстрацыя, апісанне і пад.). Рэтраспектыва дакументальных фільмаў. Рэтраспектыва савецкага балета.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сельгас...,
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «сельскагаспадарчы» (у 1, 2 знач.), напрыклад: сельгасарцель, сельгастэхніка і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сілікатыза́цыя, ‑і, ж.
Спец. Увядзенне ў грунт сілікатных раствораў для надання яму трываласці, воданепранікальнасці. Сілікатызацыя глебы. Сілікатызацыя грунту пад фундаментамі будынкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скры́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Тое, што і скрыпець. Пад нагой масніца Рэзка скрыпае, Капае вада Ды ціха хліпае. Панчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сукве́цце, ‑я, н.
Спалучэнне кветак, сабраных у выглядзе парасоніка, мяцёлкі і пад. [Міхась] .. вырываў з суквецця канюшыны пялёсткі і высмоктваў іх. Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суцэльназварны́, ‑ая, ‑ое.
Выкананы спосабам злучэння швоў толькі з дапамогай зваркі (без злучэння на балтах, на заклёпках і пад.). Суцэльназварныя судны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
счарці́ць, счарчу, счэрціш, счэрціць; зак., што.
1. Скапіраваць (чарцёж, план і пад.). Счарціць схему.
2. Разм. Чэрцячы, зрасходаваць. Счарціў усю паперу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
така́та, ‑ы, ДМ ‑каце, ж.
Віртуозная музычная п’еса для клавішнага інструмента (фартэпіяна, аргана і пад.), якая выконваецца ў хуткім тэмпе.
[Іт. toccata.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трале́й, ‑я, м.
Ролікавы токапрыёмнік электрычнага транспарту (тралейбуса, трамвая і пад.). // Кантактны провад, які ажыццяўляе забеспячэнне энергіяй электрарухавіка цераз ролікавы токапрыёмнік.
[Англ. trolley.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)