рэтарда́цыя, ‑і, ж.

Кампазіцыйны прыём у літаратурна-мастацкім творы, які заключаецца ў запавольванні развіцця сюжэта ўвядзеннем лірычных адступленняў, апісанняў і пад.

[Ад лац. retardatio — запавольванне, затрымка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэтраспекты́ва, ‑ы, ж.

Кніжн. Тое, што змяшчае рэтраспектыўны агляд (рэтраспектыўная выстаўка, дэманстрацыя, апісанне і пад.). Рэтраспектыва дакументальных фільмаў. Рэтраспектыва савецкага балета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сельгас...,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «сельскагаспадарчы» (у 1, 2 знач.), напрыклад: сельгасарцель, сельгастэхніка і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сілікатыза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Увядзенне ў грунт сілікатных раствораў для надання яму трываласці, воданепранікальнасці. Сілікатызацыя глебы. Сілікатызацыя грунту пад фундаментамі будынкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скры́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і скрыпець. Пад нагой масніца Рэзка скрыпае, Капае вада Ды ціха хліпае. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сукве́цце, ‑я, н.

Спалучэнне кветак, сабраных у выглядзе парасоніка, мяцёлкі і пад. [Міхась] .. вырываў з суквецця канюшыны пялёсткі і высмоктваў іх. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суцэльназварны́, ‑ая, ‑ое.

Выкананы спосабам злучэння швоў толькі з дапамогай зваркі (без злучэння на балтах, на заклёпках і пад.). Суцэльназварныя судны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

счарці́ць, счарчу, счэрціш, счэрціць; зак., што.

1. Скапіраваць (чарцёж, план і пад.). Счарціць схему.

2. Разм. Чэрцячы, зрасходаваць. Счарціў усю паперу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

така́та, ‑ы, ДМ ‑каце, ж.

Віртуозная музычная п’еса для клавішнага інструмента (фартэпіяна, аргана і пад.), якая выконваецца ў хуткім тэмпе.

[Іт. toccata.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трале́й, ‑я, м.

Ролікавы токапрыёмнік электрычнага транспарту (тралейбуса, трамвая і пад.). // Кантактны провад, які ажыццяўляе забеспячэнне энергіяй электрарухавіка цераз ролікавы токапрыёмнік.

[Англ. trolley.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)