Verbum

падсо́бны, -ая, -ае.

Прызначаны ў дапамогу іншаму; дапаможны.

Падсобнае памяшканне.

П. рабочы.

падсо́льваць гл. падсаліць.

падсо́ўвацца гл. падсунуцца.

падсо́ўваць гл. падсунуць.

падсо́хлы, -ая, -ае.

Які злёгку высах, стаў больш сухім.

Падсохлая глеба.

падсо́хнуць, -ну, -неш, -не; падсо́х, -хла; -ні́; зак.

Злёгку высахнуць.

Дарога падсохла.

|| незак. падсыха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

На дварэ стала п. (безас.).

падсо́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (спец.).

Надразанне дрэў для атрымання жывіцы, соку.

|| прым. падсо́чны, -ая, -ае.

падсправазда́чны, -ая, -ае.

1. Які выдаецца з умовай справаздачы.

Падсправаздачныя грошы.

2. Які абавязаны рабіць справаздачу.

Падсправаздачная асоба.

|| наз. падсправазда́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

падспу́дны, -ая, -ае (кніжн.).

Захаваны, патаемны.

Падспудная трывога.

|| наз. падспу́днасць, -і, ж.

падста́ва¹, -ы, мн. -ы, -та́ў, ж.

Прычына, важкія абставіны, якія робяць зразумелымі што-н., з’яўляюцца асновай для чаго-н.

Мець законныя падставы для чаго-н. На агульных падставах (нараўне з усімі).

◊

На падставе чаго, у знач. прыназ. — зыходзячы з чаго-н., апіраючыся на што-н., у адпаведнасці з чым-н.

Дзейнічаць на падставе інструкцыі.