Verbum

карае́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Дробны жук-шкоднік, які грызе драўніну і кару дрэў.

кара́льны, -ая, -ае (афіц.).

Які падлягае пакаранню, цягне за сабой пакаранне.

К. учынак.

|| наз. кара́льнасць, -і, ж.

караці́н, -у, м. (спец.).

Аранжаважоўты пігмент, які спрыяе ўтварэнню ў арганізме вітаміну А.

У моркве многа караціну.

каро́ністы, -ая, -ае.

Які мае вялікую карону (у 3 знач.), галінасты.

Кароністае дрэва.

|| наз. каро́ністасць, -і, ж.

касаваро́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Мужчынская кашуля са стаячым каўняром, які зашпільваецца збоку.

кіне́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Раздзел механікі, які ўключае дынаміку і статыку.

|| прым. кінеты́чны, -ая, -ае.

кінжа́льны, -ая, -ае.

1. гл. кінжал.

2. Які дзейнічае, робіцца на вельмі блізкай адлегласці (спец.).

К. агонь.

кірасі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Коннік цяжкай кавалерыі, які даўней насіў кірасу.

|| прым. кірасі́рскі, -ая, -ае.

крыважэ́рны, -ая, -ае.

Які прагне крыві, забойстваў; жорсткі, люты.

К. драпежнік.

К. вораг.

|| наз. крыважэ́рнасць, -і, ж.

крыўдлі́вы, -ая, -ае.

Які лёгка крыўдзіцца, здольны адчуваць крыўду.

К. па натуры чалавек.

|| наз. крыўдлі́васць, -і, ж.