алерге́н, ‑у, м.

Спец. Рэчыва, якое выклікае алергію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антытэ́зіс, ‑а, н.

Спец. Суджэнне, якое проціпастаўляецца тэзісу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апафе́гма, ‑ы, ж.

Спец. Кароткае дасціпнае павучальнае выслоўе.

[Грэч. apóphthegma — кароткае трапнае слова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Спец. Запаленне косці.

[Ад грэч. osteon — косць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахідэ́рмія, ‑і, ж.

Спец. Паталагічнае патаўшчэнне скуры; слановасць.

[Ад грэч. pachydermia — таўстаскурасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераграва́льнік, ‑а, м.

Спец. Тое, што і параперагравальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перазалі́цца, ‑золіцца; зак.

Спец. Сапсавацца ад празмернага залення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблі́сцеласць, ‑і, ж.

Спец. Ступень пакрыцця расліны лісцем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абнасе́ніцца, ‑ніцца; зак.

Спец. Даць насенне (аб раслінах).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балтарэ́з, ‑а, м.

Спец. Прылада для нарэзвання балтоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)