Verbum

падро́бліваць гл. падрабіць.

падро́ст, -у, М -сце, м. (спец.).

Маладыя дрэвы асноўнай для дадзенага лесу пароды.

падрубі́ць, -ублю́, -у́біш, -у́біць; -у́блены; зак., што.

Падшыць, загнуўшы край.

П. сукенку.

|| незак. падру́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падру́бка, -і, ДМ -бцы, ж.

падружы́цца, -ужу́ся, -у́жышся, -у́жыцца; зак.

Стаць другам каго-н.; пасябраваць.

Жанчыны моцна падружыліся.

падрулі́ць, -лю́, -лі́ш, -лі́ць; -лі́м, -ліце́, -ля́ць; зак., што і без дап.

Кіруючы рулём, падвесці машыну, самалёт і пад. куды-н., да чаго-н.

П. самалёт да месца пасадкі.

|| незак. падру́льваць, -аю, -аеш, -ае.

падрумя́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; зак.

1. Падфарбаваць сабе твар румянамі.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць падрумяненым, падпячыся да светла-карычневага колеру.

Булкі падрумяніліся.

|| незак. падрумя́ньвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

падрумя́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак.

1. каго-што. Падфарбаваць румянамі.

П. шчокі.

2. што. Смажачы, пекучы, зрабіць румяным, карычняватым.

П. мяса.

|| незак. падрумя́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

падрыва́цца гл. падарвацца.

падрыва́ць¹ гл. падарваць.

падрыва́ць² гл. падрыць.