Разм. Стаміцца, многа тупаючы. — А я што, — заскрыпела .. [старая], — камень? Мне мора трэба? Ты вось ляжы, як пан, а я табе ўсюды спраўлюся. Скулу! Ступаліся ногі за ўсім...Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ По́шыбень ’кій, палка’ (Ян.); рус.пск., цвяр.гюшиоалки ’прадмет (камень, палка), якімі можна ў каго-небудзь кінуць’. Ад по- і шыбаць ’кідаць, шпурляць’ (гл.). Пра суфікс гл. Сцяцко, Афікс. наз., 39.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
інта́лія
(іт. intaglio = разьба)
разьблёны камень з паглыбленым рэльефным адлюстраваннем (параўн.камея); гл. таксама гема.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кабашо́н
(фр. cabochon)
каштоўны камень, якому пры шліфоўцы нададзена форма выпуклай з аднаго боку лінзы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ля́піс
(лац. lapis = камень)
азотнакіслае серабро, крышталічны парашок, які выкарыстоўваецца ў медыцыне як процізапаленчы сродак.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сардані́кс
(гр. sardonyks)
мінерал, каштоўны камень з малочна-белымі і бура-чырвонымі палоскамі; разнавіднасць агату.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
keystone
[ˈki:stoʊn]
n.
1) наро́жны ка́мень
2)
а) асно́ва f., найважне́йшая ча́стка чаго́-н.
б) істо́тны, гало́ўны пры́нцып
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ляск ’звонкі гук, які ўтвараецца пры ўдары металічным прадметам аб метал, камень і інш.’, ’рэзкі, сухі гук пры ўдары, сутыкненні’ (ТСБМ, Касп.). Укр.ляск, рус.лязг. Усх.-слав. гукаперайманне (Бернекер, 1, 702).