напе́радзе​I прысл. vórn(e); vorán, voráus;

у яго́ яшчэ́ цэ́лае жыццё напе́радзе er hat noch das gánze Lében vor sich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

распу́сны áusschweifend, únsittlich, únzüchtig; únmäßig, áusschweifend, únbändig (неўтаймаваны);

распу́сныя паво́дзіны ein lásterhaftes Benéhmen;

ве́сці распу́снае жыццё in Saus und Braus leben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

zapamiętać

зак. запомніць; запамятаць;

zapamiętać na całe życie — запомніць на ўсё жыццё

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bleat​2 [bli:t] v.

1. бляя́ць; мы́каць, мыча́ць

2. (on, about) нарака́ць, скуго́ліць, ска́рдзіцца на лёс;

Stop bleating about your life. Перастань скардзіцца на сваё жыццё.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кайназо́й

(ад гр. kainos = новы + zoe = жыццё)

самая новая эра ў геалагічнай гісторыі Зямлі, якая распачалася 67 мільёнаў гадоў таму назад.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мезасапро́бы

(ад меза- + гр. sapros = гнілы + bios = жыццё)

раслінныя і жывёльныя арганізмы, якія жывуць у водах, што ўмерана забруджаны арганічным рэчывам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

метабіёз

(ад мета- + гр. bios = жыццё)

узаемаадносіны паміж мікраарганізмамі, пры якіх прадукты жыццядзейнасці аднаго віду служаць крыніцай харчавання для іншага віду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нараспе́ў, прысл.

Працягла, расцягваючы словы. Гаварыць нараспеў. □ Спачатку настаўніца расказала пра жыццё паэта, а потым нараспеў, з нейкай асабліва задушэўнай інтанацыяй пачала чытаць паэму. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадо́ўжыцца, ‑жыцца; зак.

Падоўжыцца, павялічыцца; працягнуцца. [Івану Макаравічу] лягчэй, чым многім іншым: яго жыццё прадоўжыцца ў сынах, ва ўнуках, у дубах, у лесе, што пасаджаны яго рукамі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астрало́гія, ‑і, ж.

Ілжывае вучэнне аб уплыве нябесных свяціл на зямныя падзеі і жыццё людзей (як і ў старажытнасць займаецца прадказаннем будучага па размяшчэнні нябесных свяціл).

[Грэч. astron — зорка і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)