◎ Набо ’добра што’; Я люблю черную Гапочку, хоць єна маленька//Набо єна черненька (мазыр., Шн. 3). Гл. ниба.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Плыву́ха ’асабліва плытка настроєная саха, што добра высцілае скібу’ (Варл.). Са словазлучэння плывучая саха. Да плывец^, плыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

атлеты́зм, ‑у, м.

Добра развітыя фізічныя якасці спартсмена; накіраванасць трэніровак на развіццё такіх якасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правары́цца, ‑варыцца; зак.

1. Добра зварыцца ў выніку доўгай варкі.

2. Варыцца некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапячы́ся, ‑чэцца; зак.

1. Спячыся да гатоўнасці. Хлеб добра прапёкся.

2. Пячыся некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распара́длівы, ‑ая, ‑ае.

Які ўмее добра кіраваць, распараджацца чым‑н. Распарадлівы старшыня. Распарадлівы камандзір.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імартэ́лі

(фр. immortel = бессмяротны)

травяністыя расліны сям. складанакветных, якія пры засушванні добра захоўваюць натуральную афарбоўку і колер кветак; сухацветы, бессмяротнікі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кальцэфі́лы

(ад лац. calx, -lcis = вапна + -філ)

расліны, якія добра развіваюцца на багатых кальцыем глебах (напр. вятроўнік, лістоўніца); параўн. кальцэфобы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цэрка́рыя

(н.-лац. cercaria, ад гр kerkos = хвост)

лічынка трэматодаў, мае цела даўжынёй 0,3—1 мм і добра развіты хвост.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

клёв рыб. / хоро́ший, плохо́й клёв (ры́ба) до́бра, дрэ́нна бярэ́цца;

клёв щу́ка начина́ет весно́й шчупа́к пачына́е бра́цца вясно́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)