The French trill the sound “p”. Французы грасіруюць.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Дуду́каць ’нягучна размаўляць’ (БРС, Сл. паўн.-зах.), ’размаўляць’ (Касп.), ’глуха і павольна гаварыць’ (Янк. III). Відавочна, гукапераймальнае. Параўн. і рус.дуду́ка ’той, хто ўвесь час балбоча’, дуду́кать ’дудзець, выдаваць гук, як гук дудкі’, дуду́чыть ’гаварыць увесь час, балбатаць абы-што’ (СРНГ, 8, 251). Параўн. і літ.dudénti ’нягучна размаўляць’ (аб гэтым гл. Фрэнкель, 1, 84). Звяртае ўвагу, што бел. і літ. мовы ўтвараюць тут пэўную ізаглосную тэрыторыю (дакладней, літ. мова і паўн.-зах. гаворкі бел. мовы).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
шо́рхат, ‑у, М ‑хаце, м.
Глухі гук, шум, шорганне ад руху, трэння, лёгкага дакранання да чаго‑н. Шорхатам апалых пачарнелых лісцяў поўніўся двор.Шыловіч.Конь тупаў ззаду — паныла і мерна, нібы ўслухоўваўся ў слабы шорхат босых хлапечых ног.Хадановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асанарыза́цыя
(ад а- + лац. sonor, -oris = гук)
меры па змяншэнню шуму або забеспячэнню памяшкання абаронай ад знешняга шуму.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ідыяфо́ны
(ад ідыя- + -фон)
музычныя ўдарныя інструменты, у якіх гук узнікае праз ваганне ўсяго інструмента (напр. звон, гонг).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
рэ́ха
(гр. echo = гук, голас)
1) адбіццё гукавога сігналу ці радыёімпульсу ад пэўнай перашкоды;
2) перан. водгалас, водгук.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
адда́цца
1. (прысвяціць сябе) sich híngeben*, sich wídmen;
2. (пра жанчыну) sich éinem Mann híngeben*;
3. (пра гук) wíderhallen vi
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
tönen
1.
vt надава́ць (чаму-н.) пэўнае адце́нне
2.
vi гуча́ць, выдава́ць [дава́ць] гук
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Muck
m -(e)s, -e сла́бы гук
kéinen ~ von sich gében* — не пі́кнуць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Дрэ́чыцца ’дражніцца’ (Сцяшк.). Вакалізм у гэтым слове другасны. Зыходным з’яўляецца *драчы́цца ’тс’ (слав.*drǫčiti; агляд форм у Трубачова, Эт. сл., 5, 122–123). Гукэ нібы «аднаўляецца» пад другасным націскам.