бальша́к, ‑а, м.

Вялікая (у адрозненне ад прасёлачнай) дарога; шлях. [Рыгор] спыніўся прыкладна за кіламетр ад вёскі, там, дзе ад бальшака адгаліноўваецца палявая дарога на Бугры. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́зліч, ‑ы, ж.; ліч.

Незлічонае мноства, вялікая колькасць. Безліч бароў і рачулак, што звоняць бясконца, Цёмным куткам несучы прамяністае сонца. Куляшоў. На небе Зорак безліч зіхацела. Валасевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сом, ‑а, м.

Вялікая прэснаводная драпежная рыба сямейства сомавых з вусамі і целам без лускі. Тут былі доўгія, як змеі, вугры, страшныя вусатыя самы, паласатыя скумбрыі. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

depression [dɪˈpreʃn] n.

1. med. дэпрэ́сія

2. сму́так, само́та, марко́та, туга́

3. econ. дэпрэ́сія, спад;

the Great Depression Вялі́кая дэпрэ́сія

4. fml упа́дзіна, запа́дзіна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

skinful [ˈskɪnfəl] n. infml вялі́кая ко́лькасць, ко́лькі душа́ жада́е;

a skinful of food яды́ ко́лькі ўле́зе;

have a skinful BrE, slang ≅ набра́цца, напі́цца, нахлёбацца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wealth [welθ] n.

1. бага́цце, дабро́, даста́так;

a man of great wealth ве́льмі бага́ты чалаве́к

2. вялі́кая ко́лькасць;

a wealth of opportunity шмат магчы́масцей

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ГІПАСТЫ́ЛЬ

(ад грэч. hypostylos які падтрымліваецца калонамі),

у архітэктуры Стараж. Усходу (Егіпет, Іран) вялікая зала храма або палаца са шматлікімі, шчыльна пастаўленымі калонамі (напр., храм Амона-Ра ў комплексе Карнак, 14—12 ст. да н.э.).

т. 5, с. 253

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Éhrfurcht

f - глыбо́кая пава́га, вялі́кая паша́на [пава́га] (vor D – да каго-н., чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fúder

n -s, -

1) воз (сена, саломы)

2) вялі́кая бо́чка, бары́ла (для віна)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ку́ча, ‑ы, ж.

1. Вялікая колькасць якіх‑н. прадметаў, у беспарадку наваленых адзін на другі. Куча камення. Куча галля. // Вялікая колькасць чаго‑н. сыпкага, зваленая горкай на адным месцы. Куча пяску. □ Жыта ссыпаюць проста ў кучу на брызент каля вагі. Васілевіч.

2. Гурт людзей, жывёл. — Разыдзіцеся, хлопцы, не збірайцеся ў кучы! — загадаў начальнік дэпо. Лынькоў. Вось коцяцца, як клубкі, авечкі, то рассыпаючыся, то збіваючыся ў густую кучу. Якімовіч.

3. Разм. Мноства; вялікая колькасць. Мець кучу грошай. Куча непрыемнасцей. □ Цяпер дзве Іванавы сястры замужам, старэйшы брат Спірыдон ажаніўся, сваіх дзяцей куча. Чарнышэвіч.

•••

Валіць (усё) у адну кучу гл. валіць.

Куча мала — вокліч у дзіцячай гульні, па якому ўдзельнікі падаюць адзін на аднаго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)