проціле́глы
1. в разн. знач. противополо́жный, проти́вный;
п. бок ву́ліцы — противополо́жная (проти́вная) сторона́ у́лицы;
~лая ду́мка — противополо́жное мне́ние;
2. мат. противолежа́щий;
п. ву́гал — противолежа́щий у́гол
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
перахілі́цца сов.
1. наклони́ться;
п. на ле́вы бок — наклони́ться на ле́вую сто́рону;
2. (через что-л.) перегну́ться, переве́ситься;
п. це́раз падако́ннік — перегну́ться (переве́ситься) че́рез подоко́нник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
спо́дні
1. (о белье) ни́жний; (надеваемый прямо на тело) нате́льный;
2. изна́ночный;
с. бок саро́чкі — изна́ночная сторона́ соро́чки;
3. разг. ни́жний;
с. брус — ни́жний брус
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
варо́чацца
1. (з боку на бок) sich hin und her wérfen*, sich (herúm)wälzen;
2. (круціцца) sich dréhen, sich wénden*;
2. (хіліцца) sich néigen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Абро́вак ’бок дарогі’ (Сцяшк. МГ) да брыво (прасл. brъvь). Назва brъvь у шэрагу моў пераносіцца на паняцце ’край (дарогі)’, пачатковае а‑, відаць, старажытнага паходжання: параўн. славац. obrv, серб.-харв. о̏брва ’мяжа’, славен. obrv. Суфіксацыя, магчыма, гаворыць пра заходнеславянскі (польскі) уплыў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аліга-
(гр. oligos = нешматлікі, нязначны)
першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на малую колькасць, нешматлікасць чаго-н., на адхіленне ад нормы ў бок памяншэння.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
bedside
[ˈbedsaɪd]
n.
бок ло́жка, пры ло́жку
at someone’s bedside — пры чыі́мсьці ло́жку, ля хво́рага
to sit at someone’s bedside — дагляда́ць хво́рага
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
windward
[ˈwɪndwərd]
1.
adv.
супро́ць ве́тру, пад ве́цер
2.
adj.
наве́траны
3.
n.
1) наве́траны бок
2) кіру́нак, зь яко́га дзьме ве́цер
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
перавалі́цца 1, ‑валюся, ‑валішся, ‑валіцца; зак.
1. З цяжкасцю перабіраючыся, валачыся цераз што‑н., упасці на процілеглы бок чаго‑н. Пераваліцца цераз плот. □ Можа за дзесятай спробаю я дацягнуўся да дзіркі ў зашчытку. Пераваліўся на другі бок і чмякнуўся снапом на зямлю. Мыслівец. Сярожа чуе, як гэты нехта знадворку ўхапіўся за падаконнік і пераваліўся ў бакоўку. Паўлаў. // Разм. Нязграбна, з цяжкасцю пераступіць цераз што‑н. Жанчына перавалілася цераз парог. Стала і ні з месца. Задыханая, спацелая, без хусткі. Пташнікаў.
2. Разм. Перавярнуцца з аднаго боку на другі. Мікола нешта прамармытаў і пераваліўся на другі бок. П. Ткачоў.
3. перан. Прыйсціся, дастацца каму‑н. на долю. На плечы старэйшага сына перавалілася значная частка таго цяжару, які нёс у хаце гаспадар. Кулакоўскі.
перавалі́цца 2, ‑валіцца; зак.
Сапсавацца ад празмернага валення (пра сукно, лямец і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
захма́раны, ‑ая, ‑ае.
Зацягнуты, пакрыты хмарамі. Сіні дымок сцелецца над кустамі, не паднімаецца ў захмаранае неба. Асіпенка. Макоўчык, .. гледзячы ў бок захмараных гор, прамовіў раздумліва: — Глядзі ты, там лье, як з прорвы, а тут — ціха... Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)