Verbum

падпі́счык, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якая мае падпіску на якое-н. друкаванае выданне.

П. на газеты.

|| ж. падпі́счыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

падпіхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.

Тое, што і падапхнуць (у 1 знач.).

|| незак. падпіха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

падпі́ць, падап’ю́, падап’е́ш, падап’е́; падап’ём, падап’яце́, падап’ю́ць; падпі́ў, піла́; зак. (разм.).

Тое, што і падвыпіць.

падплы́сці і падплы́ць, -ыву́, -ыве́ш, -ыве́; -ывём, -ывяце́, -ыву́ць; -ы́ў, -ыла́, -ло́; -ыві́; зак.

1. Плывучы, наблізіцца да каго-, чаго-н.

П. да вострава.

2. Плывучы, трапіць пад што-н.

П. пад мост.

|| незак. падплыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

падпо́йваць гл. падпаіць.

падпо́лле, -я, н.

1. Памяшканне пад падлогай, падвал.

Засыпаць бульбу ў п.

2. Арганізацыя, грамадскія групы, якія дзейнічаюць тайна ад улад, а таксама сама дзейнасць у такіх арганізацыях, групах.

Рэвалюцыйнае п.

Ісці ў п.

|| прым. падпо́льны, -ая, -ае.

падпо́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якая займаецца падпольнай дзейнасцю.

|| ж. падпо́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. падпо́льшчыцкі, -ая, -ае.

падпо́рваць гл. падпароць.

падпо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. і падпо́ра, -ы, мн. -ы, -по́р, ж.

Палка, брус, слуп і пад., якімі падпіраюць што-н.

П. пад яблыню.

падпо́рны, -ая, -ае.

Які падтрымлівае што-н., служыць падпоркай.

П. слуп.