Прара́б ’выканаўца работ, непасрэдны кіраўнік работ’ (ТСБМ). Запазычанне новага часу з рус. складанаскарочанага прораб ’производитель работ’ (Крукоўскі, Уплыў, 70).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стаўля́ць ‘ставіць вялікую колькасць’ (ТСБМ). Дзеяслоў утвораны ад асновы 1 ас. адз. л. цяп. часу дзеяслова ставіць, стаўлю (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ге́йзер

(ісл. geysir)

гарачая крыніца вулканічнага паходжання, з якой час ад часу б’е фантан.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мініма́льны

(с.-лац. minimalis)

самы малы, найменшы (напр. м-ая затрата часу); параўн. максімальны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паме́шваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што і без дап.

Мяшаць, размешваць патроху або час ад часу. Варыва памешвала чарпапом з доўгай ручкай немаладая, з добрым, прыветлівым тварам кабета. Навуменка.

паме́шваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Мясіць патроху або час ад часу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагу́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. Падаваць час ад часу якія‑н. гукі. За сялом, на станцыі, пагукваў паравоз. Гамолка.

2. Пакрыкваць час ад часу. Коням было цяжка, гаспадары плечукамі пхалі вазы, пацмоквалі, пагуквалі. Чорны. Пагукваюць хлопцы і падважваюць бервяно. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́рны напра́сный, бесполе́зный, пусто́й; тще́тный, безуспе́шный, беспло́дный;

~ная тра́та ча́су — напра́сная (бесполе́зная, пуста́я) тра́та вре́мени;

~ныя намага́нні — напра́сные (тще́тные, безуспе́шные, беспло́дные) уси́лия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паі́грываць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Час ад часу іграць на чым‑н. Паігрываць на баяне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакра́пваць, ‑ае; незак.

Час ад часу крапаць, падаць рэдкімі кроплямі (пра дождж). Пачаў пакрапваць дождж. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабра́згваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Бразгаць час ад часу. Пабразгваць ключамі. □ Недзе пабразгвалі бляшаныя званочкі. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)