по́гань ж. разм. пагард.

1. Schmutz m -es, Únrat m -(e)s;

2. (пра людзей) Pack n -(e)s, Gesíndel n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адасо́біцца, ‑блюся, ‑бішся, ‑біцца; зак.

Аддзяліцца, выдзеліцца з агульнага, цэлага; заняць асобнае месца. // Адмежавацца ад людзей. Адчуваючы, што гаворка Панцялея Іванавіча была падобнаю на сватаўство, Крушыны яшчэ больш, адасобіўся ад людзей. Пальчэўскі. [Раман] адасобіўся ад усіх, паставіў свой ложак у кутку пакоя і адгарадзіўся нейкай.. шырмай, якую дастаў у тэатральным рэквізіце. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астрало́гія

(гр. astrologia)

вучэнне аб сувязі паміж размяшчэннем нябесных свяціл і гістарычнымі падзеямі, лёсам людзей і народаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

атафо́н

(ад гр. us, otos = вуха + =фон)

апарат для узмацнення слыху ў людзей, якія недачуваюць; слыхавая трубка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

афілія́цыя

(ад англ. affiliate = далучацца, устанаўліваць сувязі)

псіх. імкненне чалавека быць сярод людзей; павялічваецца ў час небяспекі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інтрае́кцыя

(н.-лац. introiectio = укідванне)

уключэнне індывідам у свой унутраны свет поглядаў, матываў і ўстановак іншых людзей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

па́ніка

(фр. panique, ад гр. panikos = раптоўны)

раптоўны непераадольны страх, які ахоплівае аднаго чалавека або многіх людзей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прэзінджа́нтрап

(ад лац. prae = перад + зінджантрагі)

выкапнёвы высокаразвіты чалавекападобны прымат, які некаторыя вучоныя адносяць да старажытнейшых людзей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рама́нтык

(фр. romantique)

1) паслядоўнік рамантызму;

2) той, хто схільны да летуценнасці, да ідэалізацыі людзей і жыцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стра́та

(лац. stratum = слой)

грамадская групоўка людзей, аб’яднаных агульнай сацыяльнай рысай, напр. маёмаснай, прафесіянальнай, адукацыйнай і г.д.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)