Бэнцаль ’байструк’ (Некр.). Бясспрэчна, з польск. bęcwal, bencwal ’дурань, пень, нехлямяжы’ (а гэта, магчыма, ад назвы каня Bucefal, гл. Варш. сл., 1, 141; Брукнер, 24).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Мы́чка 1, мучка ’абчасаная на грэбені і скручаная скруткам жменька ільновалакна, падрыхтаваная да пражы’ (Юрч., Касп., Бяльк., Растарг., Мат. Гом., Мат. Маг., Рам. 3, Нар. Гом., Нар. словатв., ТС, Ян.), ’недапрадак’, ’абдзіркі’ (нараўл., петрык., ЛАПИ). Укр. мичка, рус. мычка, мычки, польск. варміньска-мазурск. myczki ’кудзеля’. Памыкаць? (гл.).

◎ Мы́чка 2 ’месца пад заднім пальцам на капыце каня’ (кобр., Нар. лекс.). Да -мыкаць, змыкацца (прасл. тъ£-): у гэтым месцы нага каня змыкаецца з капытом.

◎ Мы́чка 3, мучка ’пакручастая нярэзкая неядомая белая лугавая трава сівец, Nardus L.’ (Бяльк., Мат. Гом., Нар. Гом., ТС, Ян.), ’густая сухадольная дзярніна сіўцу’ (жытк., Яшк.). Да мьічка?. Названа паводле падабенства кусціка травы з валасістым покрывам пад заднім пальцам ля капыта каня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гарцава́ць

(польск. harcować, ад ст.-чэш. harcovati)

1) па-маладзецку ездзіць вярхом, красуючыся спрытнай пасадкай;

2) гулліва бегчы, падбрыкваючы, або падскокваць на месцы (пра каня).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вы́песціць сов.

1. (взрастить в холе) вы́пестовать, вы́холить; (растение — ещё) взлеле́ять;

в. каня́ — вы́холить ло́шадь;

2. перен. взлеле́ять;

в. ма́ру — взлеле́ять мечту́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

уе́здзіць сов., разг.

1. (утрамбовать) уе́здить; уката́ть;

у. даро́гу — уе́здить (уката́ть) доро́гу;

2. (измучить ездой) уе́здить, зае́здить;

у. каня́ — уе́здить (зае́здить) ло́шадь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

bestéigen

* vt

1) узыхо́дзіць, падыма́цца (на што-н.)

2) сяда́ць (на каня, на параход)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Rist

m -es, -e

1) пад’ём (нагі)

2) запя́сце (рукі)

3) загры́вак (у каня)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

zúreiten

*

1.

vt аб’язджа́ць (каня)

2.

vi (s) (D) пад’язджа́ць (верхам) (да чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Ко́ся ’ласкальная назва каня’ (ТСБМ, Нас., Шат., Касп., ТС, Яруш., Бяльк.). Магчыма, пры дапамозе гіпакарыстычнай суфіксацыі на ‑asia ад konь: *koniasia > kosia. Гл. SP, 2, 33.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Намэ́дрыкі ’частка збруі — пляцёнка з раменю, накладваецца на спіну каня, падтрымлівае хамут’ (Сцяц.), памёт- рыпі ’тс’ (дзятл., Сл. ПЗБ), наминдрыкі ’набадры’ (карэл., Нар. словатв.). Гл. набедрыкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)