мяжа́, -ы́, мн. ме́жы, меж, ж.

1. Вузкая палоска неўзаранай зямлі паміж двума палеткамі, участкамі, уладаннямі.

2. Пагранічная лінія паміж сумежнымі дзяржавамі; граніца.

3. перан. Норма, рубеж чаго-н. дазволенага, магчымага.

Ні ў выказваннях, ні ва ўчынках ён не дазваляў сабе пераходзіць мяжы прыстойнасці.

|| прым. межавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

revolve

[rɪˈvɑ:lv]

v.

1) абарача́цца, круці́цца

The moon revolves around the earth — Ме́сяц кру́ціцца вако́л зямлі́

2) абду́мваць, варо́чаць мазга́мі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

encircle

[ɪnˈsɜ:rkəl]

v.t.

1) акружа́ць, расьці наво́кал

2) хадзі́ць, круці́цца наво́кал

The moon encircles the earth — Ме́сяц кру́ціцца наво́кал зямлі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дарэ́заць сов.

1. (окончить резание) доре́зать; (пилой — ещё) допили́ть;

2. в др. знач. прире́зать;

д. барана́ — прире́зать бара́на;

д. зямлі́ — прире́зать земли́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасялі́ць сов.

1. посели́ть;

п. навасёлаў на ле́пшай зямлі́ — посели́ть новосёлов на лу́чшей земле́;

2. всели́ть;

п. но́вага жыхара́ — всели́ть но́вого жильца́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыгну́ць сов. пригну́ть; приклони́ть;

п. цвік — пригну́ть гвоздь;

п. галаву́ — пригну́ть го́лову;

п. галі́ну дрэ́ва да зямлі́ — пригну́ть ве́тку де́рева к земле́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ГІПАГЕ́ННЫЯ ПРАЦЭ́СЫ,

эндагенныя працэсы, геалагічныя працэсы, якія адбываюцца пераважна ў нетрах Зямлі, абумоўлены яе ўнутр. энергіяй, сілай цяжару і сіламі, якія ўзнікаюць пры вярчэнні Зямлі. Да гіпагенных працэсаў адносяцца: распад радыеактыўных рэчываў, розныя хім. рэакцыі і пераўтварэнні падкоркавых мас, раптоўныя разрадкі напружанняў, якія там узнікаюць. Праяўляюцца ў выглядзе тэктанічных рухаў, працэсаў вулканізму, метамарфізму горных парод. Гіпагенныя працэсы абумоўліваюць морфаструктуру зямной паверхні і ў спалучэнні з гіпергеннымі працэсамі ўдзельнічаюць у фарміраванні рэльефу Зямлі. З імі звязана ўтварэнне значнай часткі карысных выкапняў, гл. Гіпагенныя радовішчы.

т. 5, с. 251

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГЕАКРА́ТЫЯ

(ад геа... + грэч. kratos сіла, моц),

улада прыроды (Зямлі) над чалавецтвам; ідэаліст. філас. канцэпцыя фаталістаў.

т. 5, с. 117

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вы́емка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

1. Паглыбленне, упадзіна. Валік з выемкамі. □ Нібы з зямлі выраслі непадалёку тры чалавечыя фігуры. Яны падняліся з выемкі, успаўзлі па адкосу на палатно, прыўзнялі галовы і доўга пазіралі. Чарот.

2. Працэс капання і пераносу грунту; выманне. Выемка зямлі з катлавана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магнеты́зм, ‑у, м.

1. Здольнасць магніта, а таксама правадніка з электрычным токам прыцягваць да сябе або адштурхоўваць некаторыя целы.

2. Вучэнне аб магнітных з’явах і магнітных уласцівасцях цел. Курс магнетызму.

•••

Зямны магнетызм — уласцівасць Зямлі, якая выяўляецца ў існаванні вакол яе магнітнага поля, а таксама вучэнне аб магнітным полі Зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)