цярно́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цёрну, зроблены з цёрну. Цярновы куст.

•••

Цярновы вянок гл. вянок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вяро́вачны ’зроблены з вяроўкі’ (БРС), вяро́вычный ’тс’ (Бяльк.), укр. вірьовочный, рус. верёвочный, ст.-рус. веревочный. Усходнеславянскае. Утворана ад ст.-рус. вьрвък‑а і суф. ‑ьнъ. Да вяроўка (гл.). Гл. яшчэ вяроўчаны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

micaceous

[,maɪˈkeɪʃəs]

adj.

1) сьлю́дзісты (які́ нага́двае сабо́й сьлюду́, бага́ты на сьлюду́)

2) сьлюдзяны́ (зро́блены з сьлюды́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

аэрафотатапагра́фія

(ад аэра- + фотатапаграфія)

раздзел тапаграфіі, якт распрацоўвае метады стварэння тапаграфічных карт па фотаздымках, што зроблены з лятальных апаратаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

літагра́фія, ‑і, ж.

1. Спосаб друкавання з плоскай паверхні каменя, на якой зроблены малюнак.

2. Малюнак, зроблены такім спосабам. Вера ўзняла галаву — у руках старой была маляўнічая літаграфія, якая выклікала такую бурную спрэчку паміж ёю і братам. Мікуліч.

3. Прадпрыемства або цэх, дзе друкуюць такім спосабам.

[Ад грэч. lithos — камень і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярблю́джы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вярблюда. Вярблюджая шэрсць.

2. Зроблены з шэрсці вярблюда. Вярблюджая коўдра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грубашэ́рсны, ‑ая, ‑ае.

З якога атрымліваюць грубую шэрсць, воўну. Грубашэрсная парода авечак. // Зроблены з грубай шэрсці. Грубашэрсныя тканіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вераўча́ны, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з вяроўкі. Вераўчаная аброць. □ Ішоў, памахваючы доўгай вераўчанай пугай, яшчэ санлівы хлопец-пастух. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бааба́бавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да баабаба (у 1 знач.). Баабабавыя плады. // Зроблены з баабабу. Баабабавае валакно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

байбако́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да байбака, належыць яму. Байбаковая нара. // Зроблены з футра байбака. Байбаковы каўнер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)