меліто́за, ‑ы, ж.

Спец. Цукрыстае рэчыва, якое знаходзіцца ў некаторых раслінах (у эўкаліпце, цукровых бураках).

[Ад грэч. méli (melitos) — мёд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжгалакты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца паміж галактыкамі; які мае адносіны да магчымай сувязі паміж імі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́рра, ‑ы, ж.

Духмяная смала, якая знаходзіцца ў кары некаторых трапічных дрэў; выкарыстоўваецца ў медыцыне.

[Грэч. mȳrrha.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надзе́м’е, ‑я, н.

Прастора, якая знаходзіцца над зямлёю. У прасторах надзем’я замільгалі вольныя птушкі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падстра́ўнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад страўнікам. Падстраўнікавая залоза. // Які выдзяляецца падстраўнікавай залозай. Падстраўнікавы сок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палюбо́ўнік, ‑а, м.

Мужчына ў адносінах да жанчыны, з якою знаходзіцца ў пазашлюбнай палавой сувязі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палюбо́ўніца, ‑ы, ж.

Жанчына ў адносінах да мужчыны, з якім знаходзіцца ў пазашлюбнай палавой сувязі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахві́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пахвіны, знаходзіцца ў пахвіне. Пахвінныя мышцы. Пахвінная грыжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перыферы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перыферыі, знаходзіцца на перыферыі. Перыферыйныя ўстановы. Перыферыйны журналіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пігме́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пігменту; у складзе якога знаходзіцца пігмент. Пігментныя плямы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)