commander

[kəˈmændər]

n.

1) зага́дчык, нача́льнік -а, правады́р -а́ m.

2) кама́ндуючы -ага m.

3) капіта́н -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

departed

[dɪˈpɑ:rtəd]

1.

n., sing. and pl.

паме́рлы -ага m., паме́рлая f., паме́рлыя pl.

2.

adj.

паме́рлы, міну́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

inmate

[ˈɪnmeɪt]

n.

1) вя́зень, -ьня m. (у астро́зе)

2) хво́ры -ага m. (у шпіта́лі); пацые́нт -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

beloved

[bɪˈlʌvɪd]

n.

каха́ны, лю́бы, мі́лы, ро́дны -ага m., каха́ная, лю́бая, мі́лая, ро́дная f.

- Beloved Disciple

- Beloved Physician

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

patient

[ˈpeɪʃənt]

1.

adj.

1) цярплі́вы

2) насто́йлівы

2.

n.

пацые́нт -а m., хво́ры -ага m., хво́рая f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

attorney

[əˈtɜ:rni]

n.

1) паве́раны -ага m.

2) пра́ўнік -а m.

attorney at law — пра́ўнік, адвака́т -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

worker

[ˈwɜ:rkər]

n.

1) рабо́тнік -а m., рабо́чы -ага m.

2) працаўні́к -а́ m.

- worker ant

- worker bee

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

faithful

[ˈfeɪӨfəl]

1.

adj.

1) ве́рны, адда́ны

2) праўдзі́вы; дакла́дны, акура́тны

2.

n.

ве́рны -ага m., ве́рная f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

падру́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца пад рукамі, заўсёды ёсць. Уздоўж сцен — два ложкі, зробленыя з падручнага матэрыялу. Крапіва.

2. Які выконвае падсобную работу. Падручныя рабочыя. / у знач. наз. падру́чны, ага, м. Салдату далі двух падручных капаць ямы, ён жа садзіў шчэпы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпа́дачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да прыпадку. Прыпадачны стан.

2. Разм. У якога часта бываюць прыпадкі якой‑н. хваробы. Прыпадачны хворы. / у знач. наз. прыпа́дачны, ага, м.; прыпа́дачная, ‑ай, ж. Прыпадачны ўдарыўся аб раму галавой, стаміўся і ўпаў на памост. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)