common law

1) звычаёвае пра́ва

2) няпі́саны зако́н

•

- common law marriage

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ownership

[ˈoʊnərʃɪp]

n.

улада́ньне n. чым-н.; ула́снасьць f.; пра́ва на ўла́снасьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vested interest

1) асабі́стае зацікаўле́ньне, інтэ́рас

2) зако́нам замацава́нае пра́ва, кары́сьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Háusrecht

n -(e)s юрыд.

1) пра́ва на недатыка́льнасць жылля́

2) сяме́йнае пра́ва, пра́ва галавы́ [старэ́йшага] у сям’і́

sein ~ gégen j-n bráuchen — паказа́ць каму́-н. на дзве́ры, вы́гнаць каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ула́дны, -ая, -ае (кніжн.).

1. Схільны навязваць сваю волю, загадваць, падначальваць сабе; які выражае ўладу, волю, рашучасць, уладарны.

У. чалавек.

У. позірк.

2. (звычайна з адмоўем). Які мае права, уладу што-н. рабіць.

Не ўладны загасіць такі агонь.

3. перан. Неадольны, усемагутны.

Уладнае пачуццё.

|| наз. ула́днасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ánrecht

n -(e)s, -e

1) пра́ва

ein ~ auf etw. háben — мець пра́ва на што-н.

2) тэатр. абанеме́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

со́бственность ула́снасць, -ці ж.;

госуда́рственная со́бственность дзяржа́ўная ўла́снасць;

приобрести́ в со́бственность набы́ць ва ўла́снасць;

пра́во со́бственности пра́ва ўла́снасці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыго́нны ​1, ‑ая, ‑ае.

Прыгнаны, дастаўлены (сухім або водным шляхам) з другога месца. Прыгонны лес. Прыгонная жывёла.

прыго́нны ​2, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да прыгону (у 2, 3 знач.). Прыгонная гаспадарка.

2. Які з’яўляецца ўласнасцю памешчыкапрыгонніка, належыць яму. Прыгонныя сяляне. Прыгонны майстар. Прыгонны тэатр. Прыгонны акцёр. / у знач. наз. прыго́нны, ‑ага, м.; прыго́нная, ‑ай, ж. З суседняга маёнтка пана Чапкоўскага ўцёк прыгонны. Бядуля.

•••

Прыгоннае права гл. права.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтано́мія, ‑і, ж.

Самакіраванне; права самастойна вырашаць справы ўнутранага заканадаўства і кіравання. Дэмакратычная дзяржава павінна прызнаваць аўтаномію розных абласцей, асабліва абласцей і акруг з розным нацыянальным саставам насельніцтва. Ленін.

[Грэч. autonomia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юрыспрудэ́нцыя, ‑і, ж.

Сукупнасць навук аб праве; правазнаўства. Алеся гэта ўзлавала, бо па пытаннях дзяржавы і права палемізаваў не спецыяліст ад юрыспрудэнцыі, а звычайная настаўніца. Скрыган. // Практычная дзейнасць юрыста.

[Лац. jurisprudentia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)