падве́зці сов., в разн. знач. подвезти́;
п. каго́-не́будзь — подвезти́ кого́-л.;
п. к до́му — подвезти́ к до́му;
п. дроў — подвезти́ дров
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
праня́цца сов.
1. пропита́ться;
сце́ны ~нялі́ся ві́льгаццю — сте́ны пропита́лись сы́ростью;
2. преиспо́лниться;
п. пава́гай да каго́-не́будзь — преиспо́лниться уваже́нием к кому́-л.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
перемыва́ть несов.
1. (всё, многое) мыць, перамыва́ць;
2. (заново) перамыва́ць;
◊
перемыва́ть ко́сточки (кому-л.) перамыва́ць ко́сці (каму-небудзь);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
тя́гость ж. цяжа́р, -ру м.; ця́жкасць, -ці ж.;
◊
быть в тя́гость (кому-л.) быць цяжа́рам (для каго-небудзь);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Вопса ’рашуча, раз’юшана, энергічна кінуцца куды-небудзь, на каго-небудзь’ (Янк. I), во́псаддзю ’тс’ (Янк. III), во́псасам ’неадчэпна, смалою лезці’ (Сцяц., зэльв.). Гл. вобцас.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ударя́ться
1. удара́цца, бі́цца; (стукаться) сту́кацца;
2. (попадать во что) сту́кацца (у што, аб што);
3. перен. (начинать усиленно заниматься чем-л.), разг. бра́цца (за што-небудзь); пуска́цца; пачына́ць (рабіць што-небудзь);
4. перен., разг. кі́дацца; пуска́цца; см. уда́риться.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Распраста́ць ’зрабіць простым, роўным; разагнуць; выцягнуць’ (Нас.; ашм., Стан.; ТСБМ), распраста́ць, ріспря́стыць ’распутаць, зняць путы з коней, разпрэгчы каня’, рыспрыста́ць ’распасцерці, распластаць’ (Бяльк.), роспро́статы ’вызваліць ад чаго-небудзь, разлучыць, пазбавіць чаго-небудзь’ (Лексика Пол.), роспро́статыся ’вызваліцца ад чаго-небудзь’, ’разлучыцца з кім-небудзь’ (Сл. Брэс.), ’вызваліць ад путаў’ (Байк. і Некр.). Параўн. укр. роспро́стати ’выраўняць, расправіць’, рус. дыял. распроста́ть ’апустошыць’, і асабліва славен. pròst ’вызвалены, вольны’. Гл. просты.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Адве́даць, атведаць ’наведаць, праведаць каго-небудзь, пабыць у каго-небудзь блізкага ці знаёмага з мэтай даведацца пра яго жыццё’ (Янк. I, Юрч.) < польск. odwiedzać ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Карпа́ць 1 ’калупаць, павольна рабіць што-небудзь’ (Нас., Янк. III, Мал., Гарэц., Др.-Падб.). Гл. корпаць.
Карпа́ць 2 ’укараціць што-небудзь’ (Др.-Падб.). Гл. кірпаты.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зверыя́давец, ‑даўца, м.
1. Уст. Выпускнік кадэцкага корпуса, удзельнік развітальнай вечарынкі (зверыяды).
2. Разм. Назва ворага са звярыным, фашысцкім норавам. Як зверыядаўцы, лютавалі фашысцкія карнікі, стараючыся як больш утрупяніць людзей. Сабаленка. Добра, што нядоўга ўжо засталося баляваць гэтым зверыядаўцам і ўрэшце калі-небудзь запануе і шчасце. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)