Verbum

мешчаракі́, ‑оў; адз. мешчарак, ‑а, м.; мешчарачка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. мешчарачкі, ‑чак; ж.

Устарэлая назва татараў-мішароў, якія жывуць у Башкірскай АССР.

мышападо́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Падобны чым‑н. на мыш.

2. у знач. наз. мышападо́бныя, ‑ых. Назва сямейства грызуноў, да якога адносяцца мыш і пацук.

беспазвано́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае пазваночніка. Беспазваночныя жывёлы.

2. у знач. наз. беспазвано́чныя, ‑ых. Агульная назва ніжэйшых жывёл, якія не маюць пазваночніка.

камчада́лы, ‑аў; адз. камчадал, ‑а, м.; камчадалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. камчадалкі, ‑лак; ж.

Назва карэннага насельніцтва Камчаткі, дадзеная першымі рускімі пасяленцамі; ітэльмены.

кафі́зма, ‑ы, ж.

Назва кожнага з дваццаці раздзелаў, па якія падзелены псалтыр па абраду праваслаўнага богаслужэння. У царкве, скупа асветленай, дзяк чытаў кафізмы. Чорны.

гасі́льнік, ‑а, м.

1. Назва розных прыстасаванняў для гашэння агню, святла і пад.

2. Прыстасаванне для аслаблення або ліквідацыі дзеяння чаго‑н. Гасільнік хістанняў.

гуры́йцы, ‑аў; адз. гурыец, ‑рыйца, м.; гурыйка, ‑і, ДМ ‑рыйцы; мн. гурыйкі, ‑рыек; ж.

Назва грузінаў, якія жывуць у заходніх раёнах Грузінскай ССР.

айма́к, ‑а, м.

1. У Бурацкай АССР і Горна-Алтайскай аўтаномнай вобласці — мясцовая назва раёна.

2. У Мангольскай Народнай Рэспубліцы — буйная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка.