штрых, ‑а, м.

1. Тонкая, кароткая лінія, рыска (малюнка, чарцяжа, партрэта, карціны і пад.). [Рамір] адбегся ад планшэта, .. шырока ўзмахнуў рукой; Вера ведала, што ён зрабіў першы штрых. Асіпенка.

2. перан. Асобны момант, характэрная рыса, падрабязнасць чаго‑н. Варты ўвагі і некаторыя штрыхі, што характарызуюць паасобныя асаблівасці даўніх народных звычаяў паўночнага Палесся. Ліс. Байку Крапівы жывіла жыццё, канкрэтная рэчаіснасць — яна давала не толькі тэмы, вобразы, але асобныя штрыхі, дэталі. Гілевіч.

[Ням. Strich.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́ніш м. спарт., тс. перан. Ziel n -(e)s, -e; Éndspurt m -s, Éndkampf m -(e)s (заключная частка спаборніцтваў);

лі́нія фі́нішу Zíelstrich m -(e)s, -e;

прыйсці́ да фі́нішу пе́ршым als érster das Zíelband erréichen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гіпе́рбала

(гр. hyperbole = перабольшанне)

1) літ. стылістычная фігура, заснаваная на значным перабольшанні пры апісанні прадмета або з’явы для ўзмацнення выразнасці выказвання;

2) мат. крывая лінія з ліку канічных сячэнняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

slant​1 [slɑ:nt] n.

1. касізна́, схіл, нахі́л, спад, скос;

on the/a slant ко́са, у нахі́леным ста́не;

a slant of the eyes касы́ разрэз вачэ́й

2. каса́я лі́нія, «дроб» (/)

3. infml (on) схі́льнасць; пазі́цыя; пункт гле́джання;

a slant on the question падыхо́д да пыта́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адрэ́заць, -рэ́жу, -рэ́жаш, -рэ́жа; -рэ́ж; -рэ́заны; зак.

1. што і чаго. Аддзяліць рэжучым інструментам.

А. кавалак хлеба.

Сем разоў адмерай, адзін раз адрэж (прыказка).

2. што і чаго. Аддзяліць межаваннем (зямельны ўчастак).

3. перан., каго-што. Аддзяліць, парушыць сувязь паміж кім-, чым-н.; перагарадзіць.

А. частку войска ад галоўных сіл.

А. дарогу.

4. Рэзка, катэгарычна сказаць, заявіць (разм.). —

Мне з вамі няма чаго гаварыць! — адрэзала жанчына.

|| незак. адраза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і адрэ́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адраза́нне, -я, н., адрэ́званне, -я, н. і адрэ́з, -у, м. (да 1 і 2 знач.).

Лінія адрэзу (па якой трэба адрэзаць).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

curvature

[ˈkɜ:rvətʃʊr]

n.

1) згіб -у m.

2) вы́гіб -у m., вы́гін -у m. (рэ́чкі, даро́гі); выпу́класьць f., скрыўле́ньне n.

a curvature of the spine — скрыўле́ньне пазвано́чніка

3) крывізна́ f., крыва́я лі́нія

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

perpendicular

[,pɜ:rpənˈdɪkjələr]

1.

adj.

1) які́ стаі́ць старчако́м, про́ста ўве́рх

2) Geom. прастаста́ўны, пэрпэндыкуля́рны

3) Perpendicular — гаты́цкі, по́зьнеанге́льскі (пра стыль у архітэкту́ры)

2.

n.

1) пэрпэндыкуля́рная лі́нія або́ пло́шча

2) пэрпэндыкуля́рная пазы́цыя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Léitung

f -, -en

1) зага́дванне, кірава́нне

2) кіраўні́чы о́рган, кіраўні́цтва

3) эл. про́вад, право́дка, лі́нія

◊ éine lánge ~ háben — быць няця́млівым [няке́млі- вым], мару́дна ўзва́жваць [меркава́ць]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Мэта ’месца, прадмет, лінія ці іншы ўмоўны арыенцір, да якога трэба дабегчы, дакінуць (мяч) пры некаторых рухомых гульнях’, ’тое, да чаго імкнуцца’, ’пастаўленая задача’ (ТСБМ, Касп., Бес.; КЭС, лаг.; рэч., Д.-З. Пін.; гродз., Нар. словатв.; бялын., Янк. Мат.), ст.-бел. мета ’цэль’ (пач. XVI ст.) запазычана са ст.-польск. meta (і met), якія з лац. mēta ’цэль, канчатковы пункт’ (Брукнер, 330 і 680; Булыка, Лекс. запазыч., 65). Яшчэ раз у літаратурную бел. мову гэта слова ўвёў У. Дубоўка (гл. Каўрус, ЛіМ, 11.3.1988, с. 6). Параўн. мета 1 і мета 3.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

alignment, alinement

[əˈlaɪnmənt]

n.

1) уста́ўленьне ў про́стую лі́нію; выраўна́ньне n.

2) Milit. лі́нія стро́ю

3) злучэ́ньне для супо́льных мэ́таў; супо́льнасьць f.

a new European alignment — но́вая эўрапе́йская супо́льнасьць

4) Engin. гарызанта́льная прае́кцыя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)