чатырохвуго́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае чатыры вуглы, у форме чатырохвугольніка. Камень застаўся ў руках у хлопчыка, а на тым месцы, дзе ён толькі што сядзеў, у сцяне чарнела чатырохвугольная дзірка. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біруза́

(рус. бирюза, ад цюрк. piruzä < перс. pirōzä)

каштоўны камень блакітнага або зеленаватага колеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

купферштэ́йн

(ням. Kupferstein, ад Kupfer = медзь + Stein = камень)

сплаў сярністага жалеза і сярністай медзі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

храмафо́т

[ад храма- + фат(аграфія)];

спосаб капіравання паўтонавых негатываў на цынк або камень з выкарыстаннем спецыяльнага капіравальнага апарата.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

cornerstone

[ˈkɔrnərstoʊn]

n.

1) наро́жны ка́мень

2) Figur. фунда́мэнт -у, падму́рак -ку, грунт -у m., асно́ва f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

calculus

[ˈkælkjələs]

n., pl. -li

1) ка́мень (у ны́рках)

2) pl. -luses, Math. дыфэрэнцыя́льнае і інтэгра́льнае вылічэ́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

garnet

[ˈgɑ:rnɪt]

1.

n.

1) грана́т -у m. (кашто́ўны ка́мень)

2) цёмная чы́рвань

2.

adj.

цёмна-чырво́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

скаці́ць, скачу́, ско́ціш, ско́ціць; ско́чаны; зак.

1. каго-што. Коцячы па нахільнай паверхні, спусціць.

С. камень з гары.

С. бервяно з калёс.

2. Тое, што і скаціцца (разм.).

С. з гары на мапедзе.

3. каго-што. Коцячы, сабраць у адно месца.

С. круглякі ў кучу.

|| незак. ско́чваць, -аю, -аеш, -ае; наз. ско́чванне, -я, н. (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спатыкну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

1. Зачапіўшыся за што-н. на бягу ці ідучы, страціць раўнавагу.

С. аб камень.

2. перан. Спыніць якое-н. дзеянне, перастаць рабіць што-н., натрапіўшы на перашкоды, цяжкасці (разм.).

Толькі б не с., чытаючы верш па памяці.

3. перан. Зрабіць памылку ў жыцці (разм.).

Быў выпадак, і я спатыкнуўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Малмы́гі 1 ’скулы на твары’ (стаўб., З нар. сл.). Балтызм. Параўн. літ. malmuõ ’камень’, ’почка’.

Малмы́гі 2 ’вялікія ногі’ (навагр., Нар. словатв.). Балтызм. Параўн. літ. melmuõ ’сцягняк’, métmenys ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)