пры́нцып, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Асноўнае, зыходнае палажэнне якой-н. тэорыі, вучэння, навукі і пад.

Прынцып прававой дзяржавы.

Прынцыпы мастацтва.

2. Перакананне, погляд на рэчы.

Мець цвёрдыя жыццёвыя прынцыпы.

3. Асноўная асаблівасць канструкцыі чаго-н.

Гучнагаварыцелі зроблены па прынцыпе тэлефона.

◊

У прынцыпе — у асноўным, у агульных рысах.

Упрынцыпе я згодзен.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хі́тры, -ая, -ае.

1. Вынаходлівы, умелы, дасціпны.

2. Выкрутлівы, які дзейнічае скрытна, не яўна.

Х. хлопец.

3. Які выражае дасціпнасць, спрыт, умельства.

Х. погляд.

Хітрая ўсмешка.

4. Разлічаны на ўвядзенне каго-н. у зман.

Хітрая палітыка.

5. Зроблены з умельствам, выдумкай, сакрэтам.

Х. механізм.

|| наз. хі́трасць, -і, ж. (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міткалёвы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да міткалю. Міткалёвы цэх. // Зроблены з міткалю. Міткалёвая кашуля. Міткалёвая тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нажда́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да наждаку. Наждачны камень. // Зроблены з наждаку, з наждаком. Наждачная папера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

но́ркавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да норкі ​2. Норкавая шкурка. // Зроблены з футра норкі. Норкавая шуба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыжыццёвы, ‑ая, ‑ае.

Які адбыўся, быў зроблены пры чыім‑н. жыцці. Прыжыццёвае выданне збору твораў. Прыжыццёвая слава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парке́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да паркету. Паркетны матэрыял. Паркетны станок. // Зроблены з паркету. Паркетная падлога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ало́ўкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да алоўка. Алоўкавая фабрыка. // Зроблены, выкананы алоўкам. Алоўкавыя запісы. Алоўкавы партрэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апо́йкавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да апойкі. Апойкавая шкура.

2. Зроблены з апойкі. Апойкавыя боты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяро́ставы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з бяросты. Напіўся [стары] з бяроставай конаўкі, што ляжала схаванай у алешнікавым кусце. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)