успе́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Утварыць пену, ператварыць у пену. Стары пад’ехаў да купкі людзей, нешта растлумачыў ім. Праз хвіліну людскі ланцужок праскакаў да Равекі, успеніў ваду, выбраўся на сухое і папраставаў полем у бок Мілага. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апячы́ся сов.

1. обже́чься, оже́чься;

2. острека́ться;

3. перен. обже́чься, оже́чься;

◊ апёкшыся малако́м, і ваду́ сту́дзіш — посл. обжёгшись на молоке́, ду́ешь и на во́ду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

таўчы́

1. (zer)stóßen* vt; zerkléinern vt;

◊

таўчы́ ваду́ ў сту́пе Wásser mit éinem Sieb schöpfen;

2. (наносіць пабоі) prügeln vt, héftig schlágen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пялёскацца разм.

1. (пра ваду) plätschern vi; ríeseln vi (ціха); wállen vi, (ans Úfer) schlágen* vi (прахвалі);

2. разм. (пра чалавека) plánschen vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

poison

[ˈpɔɪzən]

1.

n.

атру́та f.

2.

v.

1) атру́чваць (чалаве́ка, ваду́)

2) нацко́ўваць, падбухто́рваць супро́ць каго́

3.

adj.

атру́тны, ядаві́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

муці́ць, мучу́, му́ціш, му́ціць; незак.

1. што. Рабіць мутным.

М. ваду.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан., каго-што. Не даваць спакою, трывожыць.

Душу муціць неспакой.

3. пераважна безас., каго-што. Быць у стане млосці.

Яго муціла ад лякарства.

|| зак. замуці́ць, -мучу́, -му́ціш, -му́ціць; -му́чаны (да 1 знач.) і памуці́ць, -мучу́, -му́ціш, -му́ціць; -му́чаны (да 1 знач.).

Ён вады не замуціць нікому (перан.: пра вельмі сціплага, ціхага чалавека).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

атруці́ць, -учу́, -у́ціш, -у́ціць; -у́чаны; зак.

1. каго-што. Загубіць атрутай або зрабіць шкоду чым-н. ядавітым.

А. арганізм гарэлкай.

2. што. Прымяшаць да чаго-н. атруту.

А. ваду.

3. перан., каго-што. Аказаць дрэнны ўплыў на каго-, што-н.

А. душы людзей.

4. перан., што. Пазбавіць радасці, весялосці.

Хцівасць атруціла яе жыццё.

|| незак. атру́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. атру́чванне, -я, н. і атручэ́нне, -я, н. (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

салда́т, -а, М -да́це, мн. -ы, -да́т, м.

1. Радавы ваеннаслужачы сухапутнага войска, а таксама ваеннаслужачы наогул.

С. музычнага ўзвода.

2. перан. Ваенны чалавек, воін.

Мой тата — стары с.

С. рэвалюцыі (той, хто прысвяціў сваё жыццё справе рэвалюцыі; высок.).

○

Лясныя салдаты — партызаны.

|| памянш. салда́цік, -а, мн. -і, -аў, м.

Скакаць у ваду салдацікам (прысл.; стоячы, у стаячым становішчы). Алавяны с. (дзіцячая цацка — фігурка салдата).

|| прым. салда́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

running​2 [ˈrʌnɪŋ] adj.

1. бягу́чы;

a running commentary рэпарта́ж (з месца падзеі);

running events бягу́чыя падзе́і;

running repairs бягу́чы рамо́нт

2. цяку́чы (пра ваду);

running water водаправо́д; прато́чная вада́

3. бесперапы́нны; паслядо́ўны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

подкра́шивать несов.

1. падфарбо́ўваць; падмалёўваць;

подкра́шивать сте́ны падфарбо́ўваць (падмалёўваць) сце́ны;

подкра́шивать во́ду падфарбо́ўваць ваду́;

2. перен., разг. (прикрашивать) прыхаро́шваць, упрыго́жваць;

подкра́шивать действи́тельность прыхаро́шваць (упрыго́жваць) рэчаі́снасць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)