плаві́льнік, ‑а, м.

Спец. Прыстасаванне для плаўкі металаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плакіро́ўшчык, ‑а, м.

Спец. Той, хто займаецца плакіраваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пласці́ннік, ‑а, м.

Спец. Тое, што і пласціначнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́ўкасць, ‑і, ж.

Спец. Уласцівасць плаўкага, здольнасць расплаўляцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полімарфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Тое, што і паліморфны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полымегасі́цель, ‑я, м.

Спец. Прыбор для гашэння полымя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабі́вачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць для прабіўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамалёўванне, ‑я, н.

Спец. Тое, што і прамалёўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прастаты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Спец. Запаленне праста́ты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэдыкаты́ўнасць, ‑і, ж.

Спец. Уласцівасць прэдыката. Катэгорыя прэдыкатыўнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)