Verbum

недаскана́лы, -ая, -ае.

Які не дасягнуў дасканаласці, не пазбаўлены недахопаў.

Недасканалыя творы.

|| наз. недаскана́ласць, -і, ж.

нездаво́лены, -ая, -ае.

Які адчувае або выказвае пачуццё нездавальнення.

Н. выраз твару.

|| наз. нездаво́ленасць, -і, ж.

непаме́рны, -ая, -ае.

Які не паддаецца вымярэнню; вельмі вялікі, празмерны.

Непамерныя расходы.

|| наз. непаме́рнасць, -і, ж.

непачці́вы, -ая, -ае.

Які адносіцца да людзей без павагі; недалікатны.

Н. мужчына.

|| наз. непачці́васць, -і, ж.

непераклада́льны, -ая, -ае.

Які нельга дакладна перакласці на іншую мову.

Неперакладальнае словазлучэнне.

|| наз. непераклада́льнасць, -і, ж.

непрахо́дны, -ая, -ае.

Праз які немагчыма або цяжка прабрацца, прайсці.

Н. гушчар.

|| наз. непрахо́днасць, -і, ж.

нядба́йны, -ая, -ае.

Які абыякава адносіцца да сваіх абавязкаў; лянівы.

Н. гаспадар.

|| наз. нядба́йнасць, -і, ж.

пава́бны, -ая, -ае.

Які вабіць да сябе, прывабны.

Павабная знешнасць.

Павабная ўсмешка.

|| наз. пава́бнасць, -і, ж.

паве́рхневы, -ая, -ае.

Які знаходзіцца, адбываецца на паверхні, каля паверхні.

П. слой глебы.

Паверхневае дыханне (неглыбокае).

паветрапла́вальнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які займаецца паветраплаваннем.

|| ж. паветрапла́вальніца, -ы, мн. -ы, -ніц.