Verbum

расшту́рхаць

1. (натоўп людзей) aus¦einánder stoßen*; beiséite drängen; aus¦einánder drängen (тых, што б’юцца);

2. разм. гл. раскатурхаць

ква́піцца erpícht sein (на што-н. auf A.), tráchten vi (nach D), aus sein (auf A) (разм.)

падпаўза́ць, падпаўзці́

1. (наблізіцца) heránkriechen* vi (s);

2. (пад што-н.) únter etw. (A) kríechen* vi (s)

падхіну́ць (загарнуць край чаго-н. унутр або пад што-н.) úmbiegen* vt, éinbiegen* vt, nach únten bíegen*

паручы́цца (за каго-н., за што-н.) bürgen vi, sich verbürgen (für A), Bürgschaft léisten; háften vi

паспадзява́цца báuen vi (на каго-н., на што-н. auf A); sich verlássen* (auf A – быць упэўненым)

паха́паць разм. (in Ménge) pácken vt, ergréifen* vt, fássen vt; schnáppen vt (зубамі) (што-н. nach D)

по́мсціцца, по́мсціць rächen vt; sich rächen, Ráche néhmen* [üben] (каму-н. за што-н. an D, für A)

по́ркаць (hinéin)stécken vt, stóβen* vt;

по́ркаць па́льцам у што-н. mit dem Fínger in étwas stóβen*

шмо́ргаць

1. zúpfen vt, zíehen* vt (за што-н. an D);

2. (носам) schnüffeln vi, schnúppern vi