ціхо́ня, ‑і, ДМ ‑ю, Т ‑ем, м.; ДМ ‑і, Т ‑яй (‑яю), ж.

Ціхі, лагодны, ціхмяны чалавек. Аднойчы гэты ціхоня, які, здавалася, і мухі не мог пакрыўдзіць, учыніў такое, што не кожны даваў веры. Сіняўскі. І вось Волька скончыла вучобу не горш, а, можа, нават і лепш за Петруся. Вось табе і ціхоня Волька. Хто б мог падумаць!.. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяце́ра, ‑ы, ж.

Разм.

1. Цецярук. Цяцера прыляцела на чарніцы. Яна ў іх добра разумее смак. Дубоўка. Шумна цяцера ўзляцела, Крыкнула спуджана сойка. Танк.

2. Разм. груб. Някемлівы, няспрытны чалавек; разява. Снуюць яшчэ шаптухі розныя між нас І ухітраюцца на веру Злавіць цяцеру. Корбан.

•••

Глухая (чортава) цяцера (груб.) — абразлівы выраз, які ўжываецца ў адносінах да глухога чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чалаве́чына, ‑ы.

Разм.

1. м. і ж. Тое, што і чалавек (у 1 знач.). — Ого бо, чалавечына! — не вытрымлівае, нарэшце, злуецца жонка, — не выспаўся небарака!.. Васілевіч. [Паддубны:] — Гэта, відаць, з вопытам чалавечына. Проста хочацца з ім пабачыцца. Пестрак.

2. ж. Мяса чалавека як ежа людаедаў і некаторых драпежных звяроў. Ваўкі кідаюцца цяпер на людзей — тыя, што пакаштавалі чалавечыны. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чалядзі́н, ‑а, м.

Гіст.

1. Дваровы чалавек, слуга ў панскім доме. І ўсе дваровыя людзі або чалядзіны і чалядзінкі, як называлі іх паны, і людзі навакольных вёсак і сёлаў разам з Язэпкавымі бацькамі належалі пану, рабілі на пана, дзень і ноч мусілі помніць пра свайго пана. Якімовіч.

2. Той, хто належыць да чэлядзі (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чыно́ўнік, ‑а, м.

1. У дарэвалюцыйнай Расіі і буржуазных краінах — дзяржаўны служачы. Я падаў чыноўніку свой дакумент — чорную кніжку з гербам Савецкага Саюза на вокладцы і залацістымі літарамі: «Службовы пашпарт». Новікаў.

2. перан. Асоба, служачы, які выконвае сваю работу фармальна, раўнадушна, без жывога інтарэсу, строга па інструкцыі. [Ладынін:] — Малады чалавек, а такі... чыноўнік. Нічога яго не хвалюе, не радуе. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шантрапа́, ‑ы, ж.

Разм. лаянк. Пусты, нікчэмны чалавек. Па пероне нейкі тып ходзіць.. Раз прайшоў — на рэйкі плюнуў, другі прайшоў — праз плот у сквер плюнуў. Песню нейкую насвіствае. «Шантрапа!» — думае пра яго Федзя. Нядзведскі. / у знач. зб. Толькі час ішоў! І неўпрыкметку Мне [унуку] і Сорамна і прыкра стала Выхваляцца подзвігамі дзеда, Завадзілам быць у шантрапы. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fellow [ˈfeləʊ] n. infml

1. чалаве́к, хло́пец

2. тава́рыш; ся́бра;

a fellow worker/student тава́рыш па рабо́це/вучо́бе;

a fellow sufferer тава́рыш па няшча́сці;

a fellow countryman суайчы́ннік, зямля́к;

a fellow traveller спадаро́жнік

3. член навуко́вага тавары́ства

4. член саве́та ўніверсітэ́та, кале́джа

5. па́рная рэч, па́рны прадме́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fundamentally [ˌfʌndəˈmentəli] adv.

1. карэ́нным чы́нам;

Our views on many things are fundamentally different. Нашы погляды на многія рэчы карэнным чынам разыходзяцца.

2. па су́тнасці;

Fundamentally she is a nice person but sometimes she sounds too categorical. Па сутнасці, яна прыемны чалавек, але часам выказваецца занадта катэгарычна.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

strain3 [streɪn] n.

1. спа́дчынная ры́са, схі́льнасць (характару);

There is a strain of weakness in him. Ён слабы чалавек па прыродзе.

2. паро́да, род, від;

a new strain of virus но́вы від ві́руса;

in the same strain у тым жа ду́ху, гумо́ры;

of noble strain высакаро́днага пахо́джання

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

student [ˈstju:dənt] n.

1. студэ́нт; студэ́нтка; навучэ́нец;

a BA student студэ́нт на атрыма́нне ступе́ні бакала́ўра;

a medical student студэ́нт-ме́дык;

a graduate student аспіра́нт;

a school student ву́чань сярэ́дняй шко́лы

2. той, хто вывуча́е што-н.;

a student of bird life чалаве́к, які́ вывучае жыццё пту́шак; арніто́лаг

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)