Verbum

падзёншчык, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Рабочы з падзённай аплатай.

|| ж. падзёншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. падзёншчыцкі, -ая, -ае.

падзёншчына, -ы, ж. (уст.).

Падзённая работа.

Працаваць на падзёншчыне.

падзіві́цца, -дзіўлю́ся, -дзі́вішся, -дзі́віцца; зак.

1. гл. дзівіцца.

2. на каго-што, з дадан. сказам і без дап. Паглядзець са здзіўленнем, з цікавасцю.

П. на незвычайны ўраджай.

падзіша́х, -а, мн. -і, -аў, м.

Тытул манарха ў некаторых краінах Блізкага і Сярэдняга Усходу, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

|| прым. падзіша́хскі, -ая, -ае.

падзо́л, -у, м.

Бедная на пажыўныя элементы шаравата-белая глеба.

|| прым. падзо́льны, -ая, -ае.

падзо́лісты, -ая, -ае.

3 падзолам.

Падзолістыя глебы.

|| наз. падзо́лістасць, -і, ж.

падзо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Брыжы, карункі, якімі абшываецца ніжні край чаго-н.

Карункавы п.

2. У архітэктуры: карніз з разьбой.

Вокны з падзорам.

падзо́рны, -ая, -ае.

Які служыць для назірання, разглядвання.

Падзорная труба.

падзыва́ць гл. падазваць.

падзьму́хаць, -аю, -аеш, -ае; зак.

Дзьмухаць некаторы час.

Апарыўшыся малаком, і на ваду падзьмухаеш (прыказка).